Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2011

Հատոր:

1-2

Համար:

1-2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Վերնագիր:

Ոճական արտահայտչամիջոցները Փավստոս Բուզանդի «Պատմութիւն հայոց» երկում

Այլ վերնագիր:

Стилистические средства в „Истории Армении” Павстоса Бузанда. Stylistic Devices in the ”History of Armenia” by Pavstos Byuzand.

Ստեղծողը:

Խաչատրյան, Ա. Ա.

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Խորագիր:

Philology; Linguistics ; Language and Literature ; History ; D History

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Хачатрян А. А. ; Khachatryan A. A.

Ծածկույթ:

267-274

Ամփոփում:

Павстос Бузанд является одним из известных летописцев V века, а его летопись – это своеобразное живое повествование, а не просто хронология исторических событий. ”История Армении” П. Бузанда изобилует эпитетами («արեգակն արդարության» -солнце справедливости, «դառն մեղս» - горькие грехи, «պայծառ վարք» - ”светлое” поведение), метафорами («ականջք սրտիցն» - уши сердца, «աչք մտաց» - глаза мысли, «ի թեւս սուրբ Հոգւոյն» - на крыльях святого духа), сравнениями («Այլ կացցեն ի հաւատս անշարժ, իբրեւ զվէմ» - как скалы будут крепки в своей вере, «զի էին իբրեւ զաստեղս երկնից, իբրեւ զաւազ առ ափն ծովու» - и были, как звезды в небе и песчинки на берегу реки), повторами («յիւրաքանչիւր տունս յիւրաքանչիւր կայեանս յիւրաքանչիւր դադարս դադարեալ էին» - в каждом доме, в каждой обители, в каждом пристанище). Использование этих стилистических средств придает повествованию необычайную экспрессию и эмоциональность.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2011-04-22

Տեսակ:

Հոդված

Ձևաչափ:

pdf

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան