Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

2010

Հատոր:

3

Համար:

3

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս

Վերնագիր:

Значение концепта „революция“ в системе историософских взглядов Ф. И. Тютчева

Այլ վերնագիր:

«Հեղափոխություն» հասկացությունը Ֆ. Ի. Տյուտչևի պատմափիլիսոփայական հայացքների համակարգում: The Meaning of “Revolution” Concept in F. Tiutchev’s System of Historical-Philosophical Views.

Ստեղծողը:

Р. С. Касабабова

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Խորագիր:

Literature ; B Philosophy; Psychology; Religion ; Language and Literature ; B Philosophy

Չվերահսկուող բանալի բառեր:

Կասաբաբովա Ռ. Ս. ; Kasababova R. S.

Ծածկոյթ:

232-245

Ամփոփում:

Հեղափոխություն» հասկացությունն առանցքային տեղ է գրավում Ֆ. Տյուտչևի պատմափիլիսոփայական հայացքների համակարգում և ընկալվում է երկու հայեցակետով՝ քաղաքական- սոցիալական և պատմակրոնական: Իր հրապարակախոսության մեջ և նամակներում անդրադառնալով 1848-1849 թթ. ողջ Եվրոպան փոթորկած հեղափոխության թեմային՝ Տյուտչևը հանգում է այն եզրակացությանը, որ ամեն մի հեղափոխական ցնցման հիմքում ընկած են եսամոլությունն ու իշխանության տենչը: Պոետը հեղափոխությունն անվանում է «մարդկային ես-ի ինքնիշխանության» ձև, իսկ դրա ի հայտ գալու պատճառ է համարում արևմտյան հասարակության հոգևոր անկումն ու հավատի պակասը: Տյուտչևը հեղափոխության հակաքրիստոնեական սկզբունքներին հակադրում է ճշմարիտ հավատը՝ խարսխված ռուս ուղղափառ կայսրության և ռուսական ազգային կեցության հիմքերի վրա: Այսպիսով, տյուտչևյան տրամաբանության մեջ երևան է գալիս հեղափոխության և Ռուսաստանի հակամարտության գաղափարը: Ըստ Տյուտչևի՝ Ռուսաստանն ունակ է դառնալու փրկության պատվար ողջ մարդկության համար:

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիւը:

2010-12-20

Տեսակ:

Հոդված

Ձեւաչափ:

pdf

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան