Publication Details:
Journal or Publication Title:
Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի
Date of publication:
Volume:
Number:
ISSN:
Additional Information:
Title:
Գրիգոր Նարեկացի եւ Ներսէս Շնորհալի. տեսական-ստեղծագործական առնչութիւններ
Other title:
Григор Нарекаци и Нерсес Шнорали: теоретические и творческие взаимосвязи ; Grigor Narekatsi and Nerses Shnorhali: Theoretical and Creative Relations
Creator:
Contributor(s):
Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Վարդան Դևրիկյան (2002-2009) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)
Subject:
Uncontrolled Keywords:
Գրիգոր Նարեկացի ; Ներսէս Շնորհալի ; Նարեկեան դպրոց ; Կիլիկեան դպրոց ; աղօթամատեան ; ներքին եւ արտաքին մարդ ; մեկնութիւն ; ընդօրինակութիւն ; աստուածանմանութիւն
Coverage:
Abstract:
Представление обзора средневековой армянской литературы требует глубокого исследования теоретических и художественных связей между выдающимися представителями Нарекской и Киликийской школ. Киликийская школа выступает как преемница традиции Нарека, для которой характерны религиозно-философская система мышления, развитая теология, этика и эстетическое учение. Наиболее яркие представители Киликийской школы — Нерсес Шнорали (XII в.), Григор Тга (XII–XIII вв.) и Нерсес Ламбронаци (XIII в.) — были не только продолжателями, но и активными распространителями духовно-поэтического наследия Григора Нарекаци (X–XI вв.). Особое внимание заслуживают параллели между творчеством Нарекаци и Шнорали, которых уже в Средние века нередко ставили в один ряд. В произведениях обоих мыслителей ключевую роль играет идея духовного совершенствования личности, основанная на представлениях о божественной природе человека (обожении) и на онтологическом осмыслении света. Эти мотивы отражают влияние как неоплатонизма, так и христианской антропологии. С эстетической точки зрения, Нерсес Шнорали во многом опирается на Нарекаци, заимствуя его новаторские метрические формы, поэтические средства и неологизмы. Краткий анализ данного вопроса показывает, что Нерсес Шнорали не был простым подражателем Нарекаци: он одновременно сохранял и развивал теоретические принципы Нарекской школы, вплетая их в собственное оригинальное творчество.
A comprehensive overview of medieval Armenian literature requires a detailed investigation into the theoretical and creative connections between the foremost figures of the School of Narek and the School of Cilicia. The Cilician School represents a direct continuation of the tradition established by the Narek School, which is distinguished by its religious-philosophical system of thought, theology, ethics, and aesthetic doctrine. The most prominent chroniclers of the Cilician School— Nersēs Shnorhali (12th c.), Grigor Tgha (12th–13th cc.), and Nersēs of Lambron (13th c.)—were not only key representatives but also active disseminators of the spiritual and poetic legacy of Gregory of Narek (10th–11th cc.). Remarkably close points of intersection can be found in the exceptional literary achievements of Gregory of Narek and Nersēs Shnorhali—two figures who were already regarded as spiritual and poetic counterparts during the Middle Ages. In the works of both authors, considerable attention is devoted to the theme of spiritual perfection, drawing upon concepts advanced by earlier Church thinkers. Their writings frequently reference the deification of man, his divine nature, and an ontological perception of light, all of which reflect the influence of both Neoplatonic and Christian worldviews. From the standpoint of poetic form and the art of verbal expression, Nersēs Shnorhali drew substantial inspiration from Gregory of Narek. This is evidenced by his adoption of Narekatsi’s innovative metrical systems, stylistic devices, and neologisms. A concise analysis of the subject reveals that Nersēs Shnorhali was not a mere imitator of Gregory of Narek, but rather preserved and transmitted the theoretical principles of the Narek School and the poetics of Gregory’s work alongside the development of his own original literary voice.
Place of publishing:
Ս. Էջմիածին