Ցույց տուր կառուցվածքը

Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2006

Հատոր:

2

Համար:

2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:


Լրացուցիչ տեղեկություն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Վերնագիր:

Ուրարտերենի ցուցական դերանունները և նրանց համադրումը հայերենին

Այլ վերնագիր:

Указательные местоимения урартского языка в сопоставлении с армянским. Demonstrative Pronouns in Urartian and their Comparison with Armenian.

Ստեղծողը:

Ս. Ռ. Այվազյան

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Խորագիր:

Philology; Linguistics ; Language and Literature

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Айвазян С. Р. ; Ayvazian S .R.

Ծածկույթ:

33-45

Ամփոփում:

В урартских текстах засвидетельствованы следующие указательные местоимения: iku-ka-ni/hini (от основы iku-); iša-ni/hini (от основы iša-); ina-ni/hini, inu-ka-ni/hini, inu-si, inu-ki (от основ ina-, inu-) и ini. Нетруднo заметить, что для полноты ряда не хватает местоименных форм с основой i-ka- и i-šu-. Но исходя из того, что знак ku в клинописной системе имеет также значение šù, вместо iku-ka-ni/hini можно прочесть išu-ka- ni/hini и тем самым заполнить ряд. Этот ряд можно дополнить также засвидетельствованными в схожих контекстах словами aiei “когда-нибудь” и ainei “кто-нибудь”, предложив для первого перевод "кто-нибудь (из этих)", а для второго – “кто-нибудь (из тех)”. В результате для местоименных основ урартского языка получим следующую картину: iša-, išu-, aiš-; ina-, inu-, ain- (ini).

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2006-09-12

Տեսակ:

Հոդված

Ձևաչափ:

pdf

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան