Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիվ:

2004

Հատոր:

2

Համար:

2

ISSN:

0320-8117

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

Վերնագիր:

Три модели легитимации власти

Այլ վերնագիր:

Իշխանության լեգիտիմացման երեք մոդել: Three models of legitimation of power

Ստեղծողը:

Г. Г. Григорянц

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Խորագիր:

History ; Political Science ; D History ; J Political Science

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Գրիգորյանց Գ. Հ . ; Grigoriants G. H.

Ծածկույթ:

144-159

Ամփոփում:

Իշխանությանը վերաբերող ժամանակակից քաղաքական տեսությունների մեջ առանձնանում են երկու մոտեցում. դասական և ժամանակակից: Տարածված տեսությունների քննադատական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ թեև իշխանությունը ինքնին որակավորվում է որպես կառավարում, ներգործություն կամ ազդեցություն, սակայն հակառակը ճիշտ չէ, քանի որ այդ դեպքում կորչում է իշխանության յուրահատկությունը: Իշխանական երևույթի հայեցակարգային համակարգում «իշխանություն» հասկացությունը ձեռք է բերում նոր որակ՝ միայն «լեգիտիմություն» հասկացության միջոցով: Վերջինս նշանակում է իշխանության հասարակական ընդունումը կառավարման օբյեկտի «հակասուբյեկտի» կողմից, առանց որի իշխանությունը չի կարող կենսագործել բռնության կիրառման իր «մենաշնորհ» իրավունքը:

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2004-08-20

Տեսակ:

Հոդված

Ձևաչափ:

pdf

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան