Publication Details:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Journal or Publication Title:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Date of publication:

2004

Volume:

2

Number:

2

ISSN:

0320-8117

Official URL:

Additional Information:

click here to follow the link

Title:

Три модели легитимации власти

Other title:

Իշխանության լեգիտիմացման երեք մոդել: Three models of legitimation of power

Creator:

Г. Г. Григорянц

Contributor(s):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Subject:

History ; Political Science ; D History ; J Political Science

Uncontrolled Keywords:

Գրիգորյանց Գ. Հ . ; Grigoriants G. H.

Coverage:

144-159

Abstract:

Իշխանությանը վերաբերող ժամանակակից քաղաքական տեսությունների մեջ առանձնանում են երկու մոտեցում. դասական և ժամանակակից: Տարածված տեսությունների քննադատական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ թեև իշխանությունը ինքնին որակավորվում է որպես կառավարում, ներգործություն կամ ազդեցություն, սակայն հակառակը ճիշտ չէ, քանի որ այդ դեպքում կորչում է իշխանության յուրահատկությունը: Իշխանական երևույթի հայեցակարգային համակարգում «իշխանություն» հասկացությունը ձեռք է բերում նոր որակ՝ միայն «լեգիտիմություն» հասկացության միջոցով: Վերջինս նշանակում է իշխանության հասարակական ընդունումը կառավարման օբյեկտի «հակասուբյեկտի» կողմից, առանց որի իշխանությունը չի կարող կենսագործել բռնության կիրառման իր «մենաշնորհ» իրավունքը:

Place of publishing:

Երևան

Publisher:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Date created:

2004-08-20

Type:

Հոդված

Format:

pdf

Call number:

АЖ 410

Location of original object:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան