Publication Details:
Journal or Publication Title:
Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի
Date of publication:
Volume:
Number:
ISSN:
Additional Information:
Аветисян Мариам, Ավետիսեան Մարիամ
Title:
Moralische Entscheidungen Im Digitalen Spiel
Other title:
Моральные решения в цифровых играх ; Բարոյական վճիռները թուային խաղերում
Creator:
Contributor(s):
Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Վարդան Դևրիկյան (2002-2009) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)
Subject:
Coverage:
Abstract:
Որպէս արուեստի այն ձեւերը, որոնք դուրս են իրականութեան սահմաններից, թուային խաղը եւս կարող է պատկերել անբարոյ աշխարհը: Վերլուծելով խաղերը բարոյագիտական տեսութիւնների միջոցով՝ կարող ենք եզրակացնել, որ դրանք ենթակայ են բարոյական գնահատման, քանի որ հանդէս չեն գալիս զուտ իբրեւ «պարզապէս խաղեր »: Մի կողմից, թուային խաղերը կարող են պարունակել պատկերներ, որոնք խաղացողի մտքում առաջացնում են որոշակի յուզական արձագանքներ, կամ բացասաբար են ազդում նրա բարոյական սկզբունքների վրայ: Միւս կողմից, երբեմն խաղերը դուրս են գալիս յօրինուածքի սահմաններից՝ տարածելով բարոյապէս խնդրահարոյց աշխարհայեացք: Բացի այդ, որոշ խաղային գործողութիւններ կարող են իրական կեանքում լուրջ բարոյական հետեւանքներ ունենալ: Քանի որ խաղն առանձնակի իրականութիւն է, այն ենթադրում է խաղացողի գիտակցական մօտեցում ։ Վերջինս ունի բարոյական պարտաւորութիւն՝ համապատասխան արձագանքելու խաղի բարոյական կարգավիճակին: Թոյլատրել անբարոյական խաղը կամ հրաժարուել դատապարտելուց՝ ինքնին անբարոյական արարք է: Խաղում անբարոյական որոշում ընդունելով՝ խաղացողը իրական կեանքում ոչ մի բացասական բան չի գործում, քանի որ նրա գործողութիւնը մտացածին է: Սակայն այստեղ կարեւոր է նրա վերաբերմունքը գործողութեան հանդէպ, մասնաւորապէս՝ արդեօ՞ք նրա կամքն ուղղուած է իրականութեան վրայ, արդեօ՞ք նա ընկալում է իր խաղային գործողութիւնները որպէս իրական, թէ՞ համարում է դրանք յօրինուածք: Այսպիսով, խաղը, թէեւ բարու եւ չարի շրջանակից դուրս է, կարող է ունենալ որոշակի բարոյական արժէք, քանի որ խաղացողները գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար արձագանքում են իրենց բարոյական ընկալումներին:
Like other forms of art that transcend reality, digital games can also depict immoral worlds. By analyzing games through the lens of ethical theories, we can ascertain that they are subject to moral evaluation, as they are not merely “just games.” On one hand, digital games may feature representations that elicit specific emotional responses or attitudes from players, potentially influencing their moral sensibilities in negative ways. On the other hand, games sometimes extend beyond mere fiction by reinforcing morally problematic worldviews. Furthermore, certain in-game actions can carry significant moral implications in real life. Since a game is ontologically incomplete and requires the player’s conscious engagement, the player holds a moral responsibility to appropriately respond to the game’s moral status. Both the approval of an immoral game and the refusal to condemn it are, in themselves, morally questionable. When making an immoral decision within a game, the player does not, in reality, commit any wrongdoing, as their actions remain within a fictional domain. However, their attitude toward these actions is crucial—specifically, whether their will is oriented toward reality and whether they perceive their in-game actions as real or as purely fictional. Thus, while a game exists outside the binary of good and evil, it can still possess moral significance, as players, whether consciously or unconsciously, engage with their own moral frameworks in response to it.
Как и другие формы искусства, выходящие за пределы реальности, цифровая игра также может представлять собой мир, лишённый нравственных ориентиров. Анализируя видеоигры с точки зрения этических теорий, мы можем заключить, что они подлежат моральной оценке, поскольку не являются «просто играми». С одной стороны, цифровые игры могут содержать образы, вызывающие у игрока определённые эмоциональные реакции или формирующие специфические установки, а также потенциально оказывающие негативное влияние на его моральные принципы. С другой стороны, игровые механики и нарративные элементы иногда выходят за пределы художественного вымысла, поддерживая проблематичные с моральной точки зрения мировоззрения. Более того, некоторые игровые действия способны приводить к серьёзным моральным по- следствиям в реальной жизни. Поскольку игра онтологически неполноценна и требует осознания со стороны игрока, последний несёт моральную ответственность за свою реакцию на её этическое содержание. Как некритичное одобрение безнравственной игры, так и отказ от её осуждения сами по себе могут рассматриваться как этически проблематичные.
Принимая в игре безнравственное решение, игрок не совершает реального поступка, так как его действие остаётся в пределах вымышленной среды. Однако ключевое значение имеет его отношение к происходящему: направлена ли его воля на восприятие игрового опыта как реальности, либо же он осознаёт его исключительно как художественный вымысел. Таким образом, несмотря на то, что игра лежит вне традиционной дихотомии добра и зла, она может обладать определённой моральной значимостью, поскольку игроки — осознанно или неосознанно — реагируют на её этические аспекты, соотнося их со своими моральными убеждениями.
Place of publishing:
Ս. Էջմիածին