Publication Details:
Լույս է տեսնում 2004 թվականից։
Journal or Publication Title:
Գրականագիտական հանդես = Литературный журнал = Literary Journal
Date of publication:
Volume:
Number:
ISSN:
Additional Information:
Title:
Պատմագրական մետագեղարվեստականությունը Վահագն Գրիգորյանի «Ժամանակի գետը» վեպում
Other title:
Historiographic metafiction in Vahagn Grigoryan's novel "The river of time" ; Историографическая метафикция в романе Ваагна Григоряна "Река времени"
Creator:
Subject:
Պատմություն ; Գրականության տեսություն
Uncontrolled Keywords:
Վահագն Գրիգորյան ; միջտեքստայնություն ; վեպ-տարեգրություն ; շրջանակված պատմություն
Coverage:
Abstract:
Վահագն Գրիգորյանի «Ժամանակի գետը» (2008) վեպն աչքի է ընկնում տեքստակառուցման հետաքրքիր սկզբունքներով։ Վեպը Եղեռնը վերապրած Տեր-Գալստյան և Տերգալուստյան ընտանիքների տարբեր սերունդների ներկայացուցիչների կյանքի ու ճակատագրերի մասին է, որոնց միջոցով հեղինակը ներկայացնում է ավելի քան հարյուր տարվա ընդգրկում ունեցող ազգային ողբերգությունը։ Վեպը երկխոսություն է ժամանակին արևմտահայերի հետ տեղի ունեցած ողբերգության փաստի ու դրան հաջորդած միջազգային ու թուրքական կառույցների հնչեցրած արձագանքների ու գնահատականի միջև, որոնք համեմատության հարթակ են ստեղծում՝ տեսանելի դարձնելով իրականության և դրա ընկալման ու մեկնաբանության անհամապատասխանությունը։ Վեպի հիմնական պատումին զուգահեռ հեղինակը ներկայացնում է տեքստային ապացույցներ, որոնք վերցված են լրագրերի հրապարակումներից, արխիվներից, թուրք և այլազգի պաշտոնյաների հայտարարություններից ու հաղորդագրություններից և վավերական են ու ստույգ։ Դրանք վեպին «պատմագրական մետագեղարվեստական» բնույթ են հաղորդում։ Այս եզրույթն առաջարկել է կանադացի գրականագետ Լինդա Հաթչոնը 1980-ականների վերջին։ Հոդվածի նորությունն այն է, որ Վ. Գրիգորյանի վեպն առաջին անգամ քննվում է Լ․ Հաթչոնի առաջարկած «պատմագրական մետագեղարվեստականության» տեսության տեսանկյունից։ Հոդվածը կառուցված է համաշխարհային գրականագիտոթյան մեջ հայտնի գիտական հետևյալ հարացույցների երկխոսության սկզբունքի հիման վրա՝ հերմենևտիկա, ֆենոմենոլոգիա և սոցիոլոգիա, որոնց միջոցով փորձել ենք բացահայտել գեղարվեստական երկի համատեքստային մեկնաբանության առանձնա-հատկությունները։ Այս տեսանկյունից անդրադառնալով վեպում առկա տարաբնույթ միջտեքստային շերտերին՝ նկատել ենք, որ այն ժանրային տարբեր պատումներ ընդգրկող կառույց է։ Վեպի հիմնական շարադրանքը շրջանակված պատմության օրինակ է․ վեպը գրվում է վեպի շարադրանքին զուգահեռ, պատմողը վեպի հերոսներից մեկն է՝ Գնելը, որը պարբերաբար հանդես է գալիս վեպի մյուս հերոսների՝ իր ազգականների անուններից։ Վեպի միջտեքստային շերտերից է Տարոնի նամականին, որն ուղարկվում է Եվրոմիության էլեկտրոնային կայքին։ In 2008, Vahagn Grigoryan's novel "The River of Time" was published, standing out for its interesting principles of text construction. The novel delves into the lives and destinies of representatives from different generations of the Ter-Galstian and Tergalustian families who survived the Genocide. Through their stories, the author presents a national tragedy spanning more than a hundred years. Evidently, the novel serves as a dialogue between the actual tragedy faced by the Western Armenians at the time and the responses from international and Turkish institutions in the aftermath. This establishes a platform for comparison, revealing the inconsistency between reality and its perception and interpretation. Alongside the main storyline, the author introduces valid textual evidence taken from newspapers, archives, statements, and reports of Turkish and foreign state officials, giving the novel a ‘historiographic metafiction’ character. This concept was coined by a Canadian literary theorist Linda Hutcheon in the late 1980s. The novelty of this article lies in the fact that V. Grigoryan's novel is examined through the lens of L. Hutcheon's theory of ‘historiographic metafiction’ for the first time. The article is based on the principle of dialogue between the paradigms known in the global literary studies such as hermeneutics, phenomenology, and sociology, through which we attempt to elucidate the peculiarities of contextual interpretation of the novel. By analyzing diverse intertextual layers in the novel through this perspective, we observe that it consists of narratives of various genres. The primary narrative of the novel is an example of a framed story: the novel is being written parallel to its narration. The narrator, Gnel, is one of the characters of the novel who regularly speaks on behalf of the other characters, his relatives. One of the intertextual layers in the novel is Taron’s letters sent to the electronic web page of the European Union. Another layer of intertextuality are the examples of self-reference: the main living environment of the heroes is the 5th street, a recurring element in V. Grigoryan's other works. The author completes the collective image of the street with the shared fate of its people. Another instance of the author's self-reference is the appearance of characters who transition from one novel to another. In this case, Haykaram Torgomyan, present in the author’s "Adamamut" poem, is featured. Several correlations exist between the characters of Mariam in the novel and in the Bible.
Роман Ваагна Григоряна «Река времени» (2008), отличающийся интересными прин-ципами построения текста. Роман о жизни и судьбах представителей разных поколений семей Тер-Галстян и Тергалустян, переживших Геноцид, через который автор представляет национальную трагедию, охватывающую более чем сто лет. Судя по всему, роман представляет собой диалог между фактом трагедии, произошедшей в то время с западными армянами, и последовавшей за ней реакцией и оценкой международных и турецких структур, которые создают площадку для сравнения, обнажая несоответствие действительности. и его восприятие и интерпретация. Наряду с основным сюжетом романа автор представляет текстовые доказательства, которые взяты из газетных публикаций, заявлений и сообщений турецких и иностранных правительственных чиновников и являются действительными и точными. Они придают роману характер «историографическая метафикция». Этот термин ввела канадский литературовед Линда Хачен в конце 1980-х годов. Новизна статьи заключается в том, что роман Ваагна Григоряна впервые рассматривается с позиций теории «исто-риографической метафикции», предложенной Линдой Хатчеон. Статья построена на основе принципа диалога следующих научных парадигм, известных в мировом литературоведении: герменевтики, феноменологии и социологии, посредством которого мы попытались выявить особенности контекстуальной интерпретации литературного произведения. Рассматривая с этой точки зрения над различными интертекстуальными пластами романа, мы заметили, что роман представляет собой структуру, охватывающую разные жанровые формы. Основное повествование романа представляет собой образец рамочного текста։ роман написан параллельно повествованию романа, рассказчик - Гнель, один из героев романа, регулярно выступает от лица других героев романа, своих родственников. Среди интертекстуальных пластов романа — письма Тарона, отправленные на сайт Евросоюза. Еще один уровень интер-текстуальности – это примеры – это примеры самореференции. Основной средой обитания героев является 5-я улица, которая присутствует и в других произведениях Ваагна Григоряна.
Place of publishing:
Երևան