Հոդվածում քննարկվում են Գ. Էմինի «Նախաշավիղ» և «Խաղաղության ծխամորճ» բանաստեղծությունների ժողովածուները, որոնց մեջ արդեն ուրվագծվում են նրա պոեզիայի բովանդակային ու կառուցվածքային յուրահատկությունները։ Այս ժողովածուներում, հետևելով Տերյանին ու Չարենցին, իր ներկապնակը հարստացնելով նրանց գույներով ու երանգներով՝ Գ. Էմինը, սակայն, փորձում է գտնել իր ճանապարհը, ձեռքը պահել ժամանակի զարկերակին, զգալ նրա բաբախյունը։
В статье рассматриваются сборники стихотворений Г. Эмина “Нахашавих” и “Трубка мира”, в которых уже очерчены содержание и структурные особенности его поэзии. В этих сборниках, следуя за Терьяном и Чаренцом, он обогощал палитру цветами и оттенками. Однако Г.Эмин старался найти свой путь, удержать пульс времени, почувствовать его биение.

Երևան

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հրապարակման ամսաթիվ:

Համար:

ISSN:

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկություն:

Վերնագիր:

Այլ վերնագիր:

Ենթավերնագիր:

Ստեղծողը:

Համատեղ հեղինակները:

Խորագիր:

Չվերահսկվող բանալի բառեր:

Ծածկույթ:

Ամփոփում:

Հրատարակության վայրը:

Տեսակ:

Ձևաչափ:

Թվայնացում: