Object structure

«Բանբեր Մատենադարանի» միջնադարագիտական, հայագիտական, ձեռագրագիտական հանդեսը լույս է տեսնում Մատենադարանի հիմնադրումից ի վեր: Հանդեսի առաջին երկու համարները լույս են տեսել 1941 և 1950 թվականներին և կոչվել «Գիտական նյութերի ժողովածու»: Այս ժողովածուներում հավաքված էին նախորդիվ Մատենադարանում տեղի ունեցած գիտաժողովների նյութերը:1956 թվականին հրատարակված երրորդ համարից սկսած՝ հանդեսը կրում է այսօրվա անվանումն ու ընդգրկում միջնադարյան մշակույթի տարբեր ոլորտների առնչվող բազմաբնույթ ուսումնասիրություններ, բնագրերի հրապարակումներ և այլն:

Любовь и святость: Размышления об использовании цитат из Песни Песней Григором Нарекаци (Часть I: Книга Скорбных Песнопений, глава 46a) ; Սեր և սրբություն. Մտորումներ Երգ երգոցից Գրիգոր Նարեկացու մեջբերումների մասին (Մաս Ա՝ Մատեան ողբերգութեան, Բան 46Ա)

Մատենադարան. Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ

Commentary ; Spiritual songs

Citations from the Song of Song ; "Know yourself. " ; vardapet ; spiritual experience ; prayer

25-40

Գրիգոր Նարեկացու «Մատեան»-ի Բան 46Ա-ի պատումի ընթացքի կիզակետը ուղղակի մեջբերում է Երգ երգոցից (Ա. 7-8): Բան 46Ա 1-6 տողերն ընթերցողին ստիպում են իրեն պատկերացնել վարձկան խոզարածի դերում: Թե՛ Անառակ որդու առակն ակնհայտորեն և թե՛ Գերգեսացվոց երկրի խոզերի պատմությունը (Մատթ. Ը 28-32) ոչ շատ ակնհայտորեն նպաստում են սեփական անձի այնպիսի ընկալմանը, ինչպիսին արտահայտված է Հիսուսի՝ Բարի հովվի խոսքում (Յովհ. Ժ 11-16): «Մատեանի» Բան 46Ա 7-10 տողերում, ընդհակառակը, Երգ երգոցի (Ա. 7-8) հարսի և փեսայի կարճ երկխոսության օրինակով ինքնաճանաչման մի ավելի կատարյալ միջոց է առաջարկված: Ինքնաճանաչման գագաթնակետի հիմքում այն պատկերացումն է, որ Աստծո անճանաչելիությունը բնորոշ է նաև մարդուն: Երկուսն էլ խորհուրդ են, որոնց լավագույնս կարելի է մերձենալ սիրո միջոցով:
Кульминация нарратива в главе 46А Книги скорбных песнопений Григора Нарекаци происходит в прямой цитате из Песни песней 1:7-8. Строки 1-6 заставляют читателя представить себя наемным свинопасом. Явная аллюзия на притчу о блудном сыне и менее явная – на историю гергесинских свиней (Матф. 8:28-32) приводит к самопознанию, которое воплощается в слова Иисуса о добром пастыре (Ин. 10:11-16). Более совершенный способ самопознания предлагают строки 7-10. Через диалог между женихом и невестой в Песне песней 1:7-8 приходит осознание того, что непостижимость Бога характерна и для человека. В обоих случаях это таинство, наилучший путь к которому лежит через любовь.

Երևան