Publication Details:
Journal or Publication Title:
Date of publication:
Number:
ISSN:
Official URL:
Additional Information:
Мнацаканян Лилит, Mnatsakanyan Lilit
Title:
Կանայք հետխորհրդային Հայաստանի ազգայնական խոսույթում (դիսկուրս) «Մայրենիք»
Other title:
Женщины в националистической речи постсоветской Армении (дискурс). ''Родина мать'' ; Women in the Nationalist Speech of Post-Soviet Armenia (discourse)"Mother tongue"
Creator:
Contributor(s):
Գլխ. խմբ.՝ Վարդանյան Արարատ Վլադիմիրի
Subject:
Uncontrolled Keywords:
պետականաշինություն ; ազգայնականություն ; ֆեմինիզմ ; պատերազմ ; գենդեր
Coverage:
Abstract:
Ազգայնականությունը հանդիսացել է հետխորհրդային հասարակությունների մեծ մասի շարժիչ ուժը, և Հայաստանը բացառություն չէ: Ավելին, հետխորհրդային համատեքստում ազգայնականության պատկերացումներն ավելի ակտիվացան Արցախյան հակամարտության վերելքի և դրան հաջորդած պատերազմական գործողությունների համատեքստում։ Հետևաբար, դժվար է վերլուծել հետխորհրդային հայ հասարակությունը՝ առանց հաշվի առնելու դրա ընդգծված ազգայնական վերաբերմունքը։ Պատմականորեն ազգայնականության հասկացությունը փոխկապակցված է եղել առնականության և հայրիշխանության գաղափարների հետ՝ այդպիսով նվազեցնելով նրա ֆեմինիստական ըմբռնումը: Հայրիշխանության և ռազմականացման գործընթացների համատեքստում հայ հասարակության մեջ կանանց դերը ստորադասվում է տղամարդկանց դերին, և կանանց դերը սահմանափակվում է ընտանիքում որպես հոգ տանողի կամ աջակից/օգնականի: Ներկայումս կարելի է նկատել իրավիճակի դրական փոփոխություն, քանի որ կա կանանց մասնակցության աճի միտում ինչպես քաղաքականության, այնպես էլ ռազմական ոլորտներում։ Դրանք նպաստում են կանանց ներկայացվածությանը որոշումների կայացման ոլորտներում։ Այնուամենայնիվ, խնդիրը մնում է կանանց՝ տղամարդկանց դերերին հավասար իրենց դերի ըմբռնումը։ Այս հոդվածով փորձ է արվում համտեքստայնացնելու ֆեմինիստական մոտեցումը ազգայնական դիսկուրսի շրջանակներում։ Այն քննարկում է կանանց դերերն ու գործառույթները ազգայնական նախագծերում, փորձում է վերլուծել փոխըմբռնման բացակայության պատճառները և քայլեր է առաջարկում ոլորտում հետագա զարգացման համար:
Национализм был движущей силой большинства постсоветских обществ, и Армянское общество не исключение. Более того, в постсоветской Армении изменились представления о национализме в свете обострения нагорно-карабахского конфликта и последовавших за ним военных действий. Поэтому сложно анализировать постсоветское армянское общество без учета его сильных националистических нарративов и настроений. Исторически понятие национализма ассоциировалась с идеями мужественности и патриархата, тем самым уменьшая его феминистские измерения. В условиях патриархата и процессов милитаризации армянское общество стало более мужским, а роль женщины ограничивалась ролью воспитательницы и помощницы в семье. В настоящее время ситуация меняется к лучшему, так как наблюдается тенденция увеличения участия женщин как в политике, так и в военной сфере. Это способствует расширению представительства женщин в сферах принятия решений. Тем не менее, остается проблема осознания ими своей роли наравне с мужчинами. Эта статья является одной из таких попыток контекстуализировать феминистский подход в рамках националистического дискурса. Автором обсуждаются роль и функции женщин в националистических проектах, чтобы проанализировать причины непонимания и даются рекомендации для дальнейшего развития в этой области.
Nationalism has been the driving force of most of the post-Soviet societies, and Armenia is no exception. Moreover, in post-Soviet context the notions of nationalism were intensified in the light of the rise of Nagorno-Karabakh conflict and the war actions following it. Therefore, it is hard to analyze the post-Soviet Armenian society without taking into consideration its strong nationalist narratives and attitudes. Historically the notion of nationalism has been correlated with the ideas of masculinity and patriarchy, thus decreasing its feminist dimensions. In the context of patriarchy and militarization processes, Armenian society became more male dominated, and women’s role were limited to those of in family as caretakers and supporters. Currently the situation is towards positive change as there is a tendency of increase in women’s participation in both politics and military spheres. These promotes women’s representation in decision-making spheres. Yet, the problem remains of the comprehension of their role as equal to men. This article is one such attempt to contextualize feminist approach in the framework of nationalist discourse. It discusses women’s roles and functions in nationalist projects, attempts to analyze the reasons for the lack of comprehension and draws recommendations for further development in the field.
Place of publishing:
Երևան