Երուսաղեմի հայոց պատրիարքությունը և Ս. Տեղյաց շուրջ հույն-հայկական դիմակայությունը (1700–1730-ական թվականներ)

Иерусалимское армянское патриаршество и греко-армянское противостояние вокруг Святых мест (1700–1730-е годы) ; The Armenian Patriarchate of Jerusalem and the Greek–Armenian confrontation around the Holy Places (1700s–1730s)

Խառատյան, Ալբերտ

Գլխ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան (1958-1998) ; Վ․ Միքայելյան (1999-2005) ; Գլխ․ խմբ․ պաշտոնակատար՝ Պ․ Մ․ Մուրադյան (2005) ; Ա․ Զաքարյան (2005) ; Գլխ․ խմբ․՝ Ս․ Հարությունյան (2006-2018) ; Ա․ Զաքարյան (2018-)

Հայ եկեղեցու պատմություն ; Պատմություն

Երուսաղեմի հայոց պատրիարքություն ; Կ. Պոլսի հայոց պատրիարքություն ; Ս. Տեղյաց սեփականություններ ; Հովհաննես Հաննա ; Ավետիք պատրիարք ; Հովհաննես Կոլոտ պատրիարք ; Գրիգոր Շիրվանցի պատրիարք ; Ֆեյզուլլահ մուֆտի ; Երուսաղեմի հունաց պատրիարք Մելետիոս

55-73

С конца XVII века армянские патриаршества Иерусалима и Константинополя стояли перед испытаниями и преодолением их тяжелых последствий. Константинопольское патриаршество, ослабевшее от теологических распрей, не сумело сохранить неприкосновенность Иерусалимского монастыря св. Иакова. Монастырь оказался во власти авантюристов и алчных представителей местной верхушки, которые безжалостно грабили собственность монастыря. Частая смена патриархов привела к тому, что под вопросом оказалось даже само существование армянской конгрегации в Иерусалиме. Этой катастрофической ситуации положило конец избрание Ованеса Колота и Григора Ширванаци духовными главами соответственно Константинопольского и Иерусалимского армянских патриаршеств. Монастырь св. Иакова ожидали новые испытания из-за претензий греческой конгрегации к самому монастырю и его имуществу. Взаимная борьба между армянской и греческой конгрегациями вокруг так называемого эфиопского наследия закончилась в 1739 г., когда османское государство решило сохранить статус-кво, существовавший до 1734 г., т. е. до начала армяно-греческого противостояния. Монастырь св. Иакова со всем своим имуществом оставался армянским, в Иерусалиме сохранялся их сюзеренитет над единоверцами-ассирийцами, эфиопами и коптами.
Since the end of the 17th century, the Armenian Patriarchates of Jerusalem and Constantinople have faced trials and overcoming their grave consequences. The Patriarchate of Constantinople, weakened by theological strife, was unable to maintain the inviolability of the Jerusalem monastery of St. Jacob. The monastery was at the mercy of adventurers and greedy representatives of the local elite, who ruthlessly plundered the property of the monastery. The frequent change of patriarchs led to the fact that even the very existence of the Armenian congregation in Jerusalem was called into question. This catastrophic situation was put to an end by the election of Hovhannes Kolot and Grigor Shirvanatsi as spiritual heads of the Armenian Patriarchates of Constantinople and Jerusalem, respectively. The monastery of St. Jacob awaited new trials because of the claims of the Greek congregation to the monastery itself and its property. The mutual struggle between the Armenian and Greek congregations around the so-called Ethiopian heritage ended in 1740, when the Ottoman state decided to maintain the status quo that existed until 1734, i.e., before the start of the Armenian-Greek confrontation. The Monastery of St. Jacob with all its property remained Armenian, in Jerusalem their suzerainty over fellow believers- Assyrians, Ethiopians and Copts was preserved.

ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.

Հոդված

pdf

սեղմիր այստեղ կապին հետևելու համար

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան