Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

1968

Համար:

10

Պաշտոնական URL:

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս

Այլ վերնագիր:

Աբրահամ կաթողիկոսի III թղթի քննության առթիվ։

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

Ծածկոյթ:

41-64

Ամփոփում:

Վրաց Կիրիոն կաթողիկոսին հասցեագրված Աբրահամ Աղբաթանեցու երրորդ թղթում (գրված 608 թ.), ի թիվս այլ պարագաների, հիշատակվում է Մաշտոցը՝ իբրև հայոց և վրաց գրերն ստեղծողի. «...և ապա մեզ և ձեզ հասարակ սերմանեցին զաստուածապաշտութիւն՝ նախ երանելին սուրբն Գրիգոր և ապա Մաշտոց. և զգրոց ծանաւթութիւն ի պնդութիւն հաւատոց»։ Կորյունի վկայությունները հետագա ընդմիջարկություն համարող գիտնականները կարծում են, որ Մաշտոցի առաքելությունը լեգենդ է, գոյացած VI դարի սկզբներին (Ս. Ջանաշիա) կամ դարավերջին (Իվ. Ջավախիշվիլի)։ Հիշյալ ժամանակը սահմանվում է ելնելով Աբրահամի երրորդ թղթի առկոչված վկայության փաստից (Կիրիոնի պատասխան թղթում փաստարկը չի առարկված)։ Ներկա աշխատությամբ ապացուցվում է, որ Աբրահամի վկայությունը սկզբնական է և բնագրային։ Մաշտոցը VI-VII դարերում ճանաչվել է որպես հայոց և վրաց այբբենների իրական ստեղծող։ Ընդմիջարկություն դիտելու փորձը բռնազբոսիկ է և միտումնավոր։

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՍՍՀ ԳԱ հրատ․

Ստեղծման ամսաթիւը:

1968-12-10

Ձեւաչափ:

pdf

Նոյնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:33655

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան