Ցոյց տուր կառուցուածքը

Հրապարակման մանրամասներ:

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Լրաբեր հասարակական գիտությունների=Herald of the Social Sciences=Вестник общественных наук

Հրապարակման ամսաթիւ:

1968

Համար:

1

Պաշտոնական URL:


Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

կապին հետեւելուն համար սեղմէ հոս

Վերնագիր:

Հայոց լեզվի հյուսիս-արևելյան եզրի և հարակից հարցերի մասին

Այլ վերնագիր:

О северо-восточном окраинном диалекте армянского языка и смежных вопросах.

Ստեղծողը:

Բ. Ուլուբաբյան

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017)

Խորագիր:

Geography; Anthropology; Recreation ; Philology; Linguistics ; Language and Literature ; Topology ; History ; D History

Չվերահսկուող բանալի բառեր:

Улубабян Б.

Ծածկոյթ:

51-78

Ամփոփում:

Настоящая статья является попыткой, на основе исторических фактов, а также конкретных данных арцахско-карабахского наречия, проследить пути возникновения и развития этого наречия, как северо-восточного окраинного говора (եզերական բառի) армянского языка. В статье с помощью источников и анализа древней топонимики подробно рассказывается о доармянских племенах Арцаха—десятой провинции Великой Армении. Доказывается, что несостоятельна и необоснованна распространенная в последнее время в исторической науке теория о том, якобы Арцах был населен албанами, а именно—такими албанскими племенами, как удины и гаргарейцы или гаргары. В статье, с помощью сравнения фонетических и морфологических особенностей, устанавливаются общности арцахского наречия и древнеармянского языка—грабара, причем такие, которые утеряны в современном литературном армянском языке и других его наречиях. Понятно, что общности эти—результат влияния живого разговорного грабара («грабар»—книжный язык), каким он был с образования армянского этноса до IV—V вв. В пользу того, что язык арцахцев был армянским еще при разговорном грабаре, говорят также приведенные в статье древние географические и другие названия Арцахского края, которые были только на армянском языке.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՍՍՀ ԳԱ հրատ․

Ստեղծման ամսաթիւը:

1968-03-04

Տեսակ:

Հոդված

Ձեւաչափ:

pdf

Դասիչ:

АЖ 410

Բնօրինակին գտնուելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան