Հայ գրող, հրապարակախոս, սցենարիստ, դրամատուրգ, ռեժիսոր, գեղանկարիչ Աղասի Այվազյանը հեղինակ է շուրջ 150 գեղանկարչական և 40 գրաֆիկական աշխատանքների։ Դրանց աղբյուրը մարդն է՝ իր թերություններով և արժանիքներով, ստեղծած միջավայրով՝ գիտակցության և ենթագիտակցության սահմանագծին («Իմ Խաչելությունը», «Իմ ժամանակը», «Հուդա», «Ընտանիքի հայրը» և այլն): Այվազյանն այլաբանական, սիմվոլիստական, սյուրռեալիստական, կուբիստական կերպարներում ու տեսարաններում արտահայտել է այն, ինչը գրական ժառանգության մեջ գուցե թե չկա՝ ընդվզում, ճիչ, բողոք, հյուծող իրականություն և, իհարկե, ազատություն։
Армянский писатель, публицист, сценарист, драматург, режиссер, живописец Агаси Айвазян – автор около 150 живописных и 40 графических работ, истоки которых – в самом человеке с его недостатками и достоинствами, с созданной им средой, балансирующей на грани сознательного и подсознательного («Мое распятие», «Мое время», «Иуда», «Отец семейства» и другие). А. Айвазян в аллегорических, символистических, сюрреалистических, кубистических образах и сценах выразил то, чего, пожалуй, нет в его литературном наследии: крик, протест, изнуряющая действительность и, конечно, свобода.
The Armenian writer, publicist, scriptwriter, playwright, film director and artist Aghasi Ayvazyan created about 150 paintings and 40 graphic works, whose roots lie in man per se – with his or her merits and demerits, with the created environment, balancing on the verge of the conscious and subconscious (“My Crucifixion”, “My Time”, “Judah”, “The Father of the Family”, and others). In his allegoric, symbolistic, surrealistic, cubistic images and scenes, Ayvazyan expressed what can be hardly found in his literary legacy: scream, protest, exhausting reality and, of course, freedom.