Journal or Publication Title:
Date of publication:
Number:
ISSN:
Official URL:
Additional Information:
Title:
Reasons And Development Of The "Algeria Crisis". The Attempts At A Political Settlement In 1991-1995
Other title:
«Ալժիրի ճգնաժամի» պատճառներն ու ընթացքը. քաղաքական կարգավորման փորձերը 1991-1995 թթ․ ; Причины и развитие "алжирского кризиса". попытки политического урегулирования 1991-1995 гг․
Creator:
Corporate Creators:
Institute of Oriental Studies of NAS RA
Subject:
Uncontrolled Keywords:
Algerian crisis ; Front Islamique du Salut ; army ; Islam ; parties ; conflict
Coverage:
Abstract:
Abstract Algeria's domestic political environment began to change rapidly in 1989 February, after the adoption of the new Constitution, article 40 of which guaranteed the right to form political unions. This democratic process led to the legalization and further strengthening of many parties, including the Islamic. The purpose of this article is to present the socio-political developments in Algeria, which emerged as a result of the widespread Islamic movements in the country. The systemic crisis in Algeria during this period was one of the most important factors that significantly influenced the spreading of extremist Islamic ideologies in society. The Islamic movement united around the Islamic Salvation Front in a very short time and the latter became the most influential, strong Islamic organization whose primary goal was the Islamization of Algeria. In this context, special emphasis has been required on the role of the army in resolving the Algerian crisis. Due to the peculiarities of historical development, the army had a special role in the political life of the country, it was the only real force that was able to maintain the secular system established in Algeria. The attempts to resolve the economic, political, and social consequences of the armed struggle launched by the authorities against the Islamists are also studied in this article. The steps taken by the authorities and the opposition parties in the peaceful settlement of the "Algerian crisis" are considered separately. It is noteworthy that despite the fact that the supporters of the Islamization of the country were a huge and influential force, nevertheless, the authorities managed to maintain the established system of the government, preventing the further development of the Islamic extremist movements in the country.
Ալժիրի ներքաղաքական կյանքը սկսեց արագ փոփոխության ենթարկվել 1989 թ. փետրվարին՝ երկրի նոր Սահմանադրության ընդունումից հետո, որի 40-րդ հոդվածը երաշխավորում էր քաղաքական միավորումներ ստեղծելու իրավունքը։ Ժողովրդավարական այս գործընթացը հանգեցրեց բազմաթիվ կուսակցությունների, այդ թվում նաև իսլամական կուսակցությունների օրինականացմանը և հետագա ամրապնդմանը։ Հոդվածի նպատակն է ներկայացնել Ալժիրում տեղի ունեցած հասարակական-քաղաքական զարգացումները, որոնք ի հայտ եկան երկրում իսլամական շարժումների լայն տարածման հետևանքով: Այս ժամանակաշրջանում Ալժիրում հաստատված համակարգային ճգնաժամը կարևորագույն գործոններից էր, որն էապես ազդեց հասարակության շրջանում ծայրահեղ իսլամական գաղափարախոսությունների լայն տարածմանը: Շատ կարճ ժամանակում իսլամական շարժումը միավորվեց Իսլամական փրկության ճակատի շուրջ՝ վերածելով այն ամենաազդեցիկ և ուժեղ իսլամական կազմակերպությանը, որի առաջնային նպատակն էր Ալժիրի իսլամականացումը: Այս համատեքստում հատուկ ուշադրություն է դարձվում բանակի դերակատարությանը «Ալժիրի ճգնաժամի» կարգավորման գործում: Ելնելով պատմական զարգացման առանձնահատկություններից՝ բանակն առանձնահատուկ տեղ էր զբաղեցնում երկրի քաղաքական կյանքում և միակ իրական ուժն էր, որն ունակ էր պահպանել Ալժիրում հաստատված աշխարհիկ համակարգը: Ներկայացվում են նաև իշխանությունների և իսլամիստների միջև սկսված զինված պայքարի՝ տնտեսական, քաղաքական և սոցիալական հետևանքների լուծման փորձերը: Առանձին դիտարկվում է թե՛ իշխանությունների, թե՛ գործող ընդդիմադիր կուսակցությունների ձեռնարկած քայլերը «Ալժիրի ճգնաժամի» խաղաղ կարգավորման գործում: Ուշագրավ է, որ, չնայած երկրի իսլամականացման կողմնակիցները բավական մեծ և ազդեցիկ ուժ էին ներկայացնում, այնուամենայնիվ իշխանություններին հաջողվեց պահպանել երկրում հաստատված կառավարման համակարգը և խոչընդոտել իսլամական ծայրահեղական շարժումների հետագա զարգացումը:
Внутриполитическая жизнь Алжира начала быстро меняться в 1989 году после принятия новой Конституции, статья 40 которой гарантировала право на создание политических союзов. Этот демократический процесс привел к легализации и дальнейшему укреплению многих партий, в том числе исламских. Цель данной статьи представить общественно-политические процессы в Алжире, возникшие в результате широкого распространения исламских течений. Системный кризис в Алжире в этот период явился одним из важнейших факторов, существенно повлиявших на быстрое распространение экстремистских исламских идеологий в обществе. За очень короткое время исламское движение объединилось вокруг Исламского фронта спасения, став самой влиятельной, сильной исламской организацией, основной целью которой была исламизация Алжира. В этом контексте особое внимание уделяется роли армии в урегулировании алжирского кризиса. В силу особенностей исторического развития армия занимала особое место в политической жизни страны, она была единственной реальной силой, способной поддерживать установившийся в Алжире светский строй. Рассматриваются также попытки решения экономических, политических и социальных последствий вооруженной борьбы между властями и исламистами. Отдельно рассматриваются шаги, которые предприняли как власти, так и оппозиционные партии для мирного урегулирования «алжирского кризиса». Примечательно, что несмотря на то, что сторонники исламизации страны представляли собой крупную и влиятельную силу, тем не менее властям удалось сохранить сложившуюся систему правления в стране и воспрепятствовать дальнейшему развитию исламских экстремистских движений.