Object structure

Որևէ պետության կառավարություն ի վիճակի չէ ինքնուրույնաբար լուծելու տվյալ ժամանակահատվածում երկրում առկա բոլոր սոցիալական խնդիրները, և հետևապես՝ այդ խնդիրներից որոշների լուծումները, կամա թե ակամա, վերապահվում են գործարարներին։ Պետության դերն այդ պարագայում առավել քան պարզ է. խթանել ձեռնարկատիրության այն ձևերը, որոնցում սոցիալական բաղադրիչը ոչ թե հետևանք է, այլ պատճառ։ Հաջողակ գործարարների մեծ մասը, որպես կանոն, իր աշխատանքային կենսագրությունը սկսել է՝ բախվելով մի շարք սոցիալական հիմնահարցերի, և կարողացել է սեփական ուժերով լուծում տալ դրանց, ինչն էլ հետագայում շարժառիթ է դարձել, բացի շահութաբեր լինելուց, ծավալել նաև տնտեսական գործունեություն՝ ի նպաստ խոցելի կամ ռիսկային խմբերի, կարիքավոր կամ աղքատության շեմում գտնվողների, որոնք ցանկություն ունեն աշխատելու և արարելու։ Այսպիսի մարդակենտրոն և ներառականության կարևոր սկզբունքների կիրառմամբ նախաձեռնությունները տրամաբանորեն շաղկապվում են նաև բնապահպանական խնդիրների հետ։ Հոդվածը սոցիալական ձեռնարկությունների էության, հիմնահարցերի և զարգացման միտումների մասին է։ Մասնավորապես՝ փորձ է արվել դիտարկելու Հայաստանում այն շահագրգիռ խմբերի շրջանակը, որը կարող է նախանշել և, ինչու ոչ, նաև թելադրել տվյալ ուղղության զարգացման «խաղի կանոնները»։ Կարևոր չէ՝ որքան դանդաղորեն ես առաջ ընթանում:Կարևորն այն է, որ կանգ չառնես: Правительство любого государства не в состоянии самостоятельно решить все социальные проблемы страны за данный период, следовательно, определенная часть этих проблем неизбежно оказывается в бизнес сфере. Роль государства в этом случае более чем ясна: продвигать те формы предпринимательства, в которых социальная составляющая является не следствием, а причиной. Большинство успешных предпринимателей, как правило, начинали свою карьеру с ряда социальных проблем, решение которых на собственном опыте впоследствии стало мотивацией, помимо прибыльной деятельности, заняться хозяйственной деятельностью в пользу решения социальных проблем тех людей, которые уязвимы или подвержены риску, которые несмотря на то, что находятся на грани бедности, хотят работать и творить. Статья посвящена сущности, проблемам и тенденциям развития социальных предприятий. В частности, была предпринята попытка рассмотреть круг заинтересованных сторон в Армении, которые могут очертить и продиктовать «правила игры» для развития этого направления.
Any country's government is not able to solve all the social problems of the country during the given period on its own, consequently a certain part of these problems perforce appears in the sector of business managers. The role of the state in that case is more than clear: to promote those forms of entrepreneurship in which the social component is not the consequence but the cause. The majority of successful entrepreneurs, as a rule, began their careers with a number of social problems, the solution of which, through their own experience, later became a motivation, in addition to profitable activities, to undertake economic activities in favor of solving the problems of people who are vulnerable or exposed to risk, who are in groups that are in need or on the verge of poverty, but want to work and create. Using such people-centered principles of inclusiveness, initiatives are logically intertwined with environmental issues. The paper focuses on the nature, problems and development tendencies of social enterprises. In particular, an attempt was made to consider the circle of stakeholders in Armenia who can outline and, why not, dictate the "rules of the game" for the development of this direction.

pdf

էջ 22-30

Նյութը վերցված է Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի կայքից։