Object structure

Сокращение продовольственных потерь и пищевых отходовкак наиболее важнейший вопрос ; Reducing Food Losses and Food Waste as the Most Important Problem

պարենային կորուստներ ; սննդային թափոններ ; սով ; գազերի արտանետում ; ռեսուրսների խնայողություն

Պարենային կորուստների և սննդային թափոնների (ՊԿՍԹ) հիմնախնդիրը մշտապես ուսումնասիրվում ու քննարկվում է տեղական և միջազգային մակարդակներում։ Ժամանակի ընթացքում հողագնդի տարբեր հատվածներում այն առավել հրատապ է դառնում, քանի որ, բնակչության աճին զուգահեռ, մեծանում է պարենի պահանջարկը, իսկ ուրբանացումը հանգեցնում է գյուղատնտեսության ռեսուրսային ներուժի կրճատմանն ու պարենային անբավարարության ծավալների ավելացմանը։ Ահավասիկ, ՄԱԿ-ի տվյալներով ամբողջ աշխարհում տարեկան թափվում կամ ոչնչացվում է օգտագործման համար պիտանի 1.3 մլրդ տոննա կամ մոտ 940 մլրդ ԱՄՆ դոլարի սննդամթերք1։ Այդ քանակության 1/3-ը բավարար է լուծելու երկրագնդի բնակչության խոցելի խմբերի սովի հիմնախնդիրը։ Չարիքը միայն այն չէ, որ սահմանափակ բնական ռեսուրսներով և գյուղացու աշխատանքով ստեղծված բարիքի մի զգալի մաս կորչում է։ Պակաս չարիք չէ այն իրողությունը, որ աղբանոց նետված կամ խոտանված սննդամթերքը մեծածավալ ջերմոցային գազ է արտանետում մթնոլորտ, որն ակտիվացնում է կլիմայի փոփոխությունն իր բացասական հետևանքներով։
Проблема продовольственных потерь и пищевых отходов изучается и обсуждается на местном и международном уровнях. Со временем в разных частях земного шара она становится более актуальной, поскольку параллельно росту населения растет спрос на продовольствие, а урбанизация приводит к сокращению ресурсного потенциала сельского хозяйства и увеличению объемов продовольственной недостаточности. По данным ООН, ежегодно во всем мире сбрасывается или уничтожается 1,3 млрд тонн пригодных для употребления продуктов питания стоимостью около 940 млрд долларов. 1/3 этого количества достаточно, чтобы решить проблему голода на земле. Беда не только в том, что значительная часть созданного ограниченными природными ресурсами и крестьянина блага пропадает. Не меньшим злом является тот факт, что выброшенные на свалку или заброшенные продукты выбрасывают в атмосферу крупномасштабный парниковый газ, который активизирует изменение климата со своими негативными последствиями. Проблема, представляемая в статье, актуальна и для Армении, поскольку производственный потенциал сельского хозяйства ограничен и более половины основных продовольственных товаров (пшеница, говядина, свинина и птица, животные и растительные масла) удовлетворяются за счет импорта․
The problem of food loss and food waste is studied and discussed at the local and international levels. Over time, it becomes more relevant in different parts of the world, as the demand for food increases in parallel with population growth, and urbanization leads to a reduction in the resource potential of agriculture and an increase in food shortage. According to the United Nations, 1.3 billion tons of usable food, or about $ 940 billion, is dumped or destroyed worldwide each year. 1/3 of this amount is enough to solve the problem of hunger on earth. The evil is not only that a significant part of the wealth created by the limited natural resources and hard work of the peasant is lost. No less evil is the fact that discarded or abandoned products emit large-scale greenhouse gas into the atmosphere, which activates climate change with its negative consequences. The problem presented in the research is relevant for Armenia since the production potential of agriculture is limited and more than half of basic food commodities (wheat, beef, pork and poultry, animal and vegetable oil) are satisfied by imports. As a result of the COVID-19 pandemic, food production and import volumes decreased, and the purchasing power of the population is reduced, so reducing losses and waste is becoming a more urgent challenge.

ՀՊՏՀ «Տնտեսագետ» հրատ․

Նյութը վերցված է Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի կայքից։