Object structure

«Լրաբեր հասարակական գիտությունների» քառամսյա, բազմալեզու, միջմասնագիտական, գրախոսվող հանդեսը ՀՀ ԳԱԱ հասարակական գիտությունները և հայագիտությունը ներկայացնող հնագույն (հիմնադրվել է 1940 թ.) պարբերականն է, որի էջերում աճել և հասունացել են հայագետների և հասարակագետների բազմաթիվ սերունդներ: 1940-1943 թթ. այն հրատարակվել է որպես ԽՍՀՄ ԳԱ նախագահության հայկական մասնաճյուղի՝ Արմֆանի հասարակական և բնական գիտությունների «Տեղեկագիր», 1943-1965 թթ.՝ Հայաստանի ԳԱ-ի «Տեղեկագիր հասարակական գիտությունների»: 1966 թ. ամսագիրը վերանվանվել է «Լրաբեր հասարակական գիտությունների»: 1940-1947 թթ. լույս է տեսել անկանոն պարբերականությամբ՝ 1948-1990 թթ. եղել է ամսագիր. 1991 թ.` երկամսյա, 1992-1995 թթ.` եռամսյա հանդես: 1996-ից առ այսօր այն հրատարակվում է քառամսյա պարբերականությամբ: Տարբեր ժամանակներում «Լրաբերի» գլխավոր խմբագիրներ են եղել անվանի գիտնականներ Հ. Օրբելին (հիմնադիր), Ս. Կարապետյանը, Հ. Բատիկյանը, Խ. Մոմջյանը, Մ. Ներսիսյանը, Ա. Հովհաննիսյանը, Ծ. Աղայանը, Գ. Ստեփանյանը, Հ. Ասլանյանը, Գ. Աբովը, Հ. Ինճիկյանը, Վ. Միքայելյանը, Ա. Խառատյանը: 2017 թ. վերջից սկսած՝ հանդեսի գլխավոր խմբագիրն է Պ. Ավետիսյանը:

Ժամանակակից Ադրբեջանի տարածքում XX դարի սկզբին ուդի ժողովրդի կոտորածների հարցի շուրջ ; On the Issue of Massacre of Udis at the Beginning of theXXth Century on the Territory of Modern Azerbaijan

Պատ․ խմբ՝. Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1966-1968) ; Գլխավոր խմբ.՝ Ծ․ Պ․ Աղայան (1969-1972) ; Վ․ Ա․ Միքայելյան (1972-1987) ; Ա․ Ա․ Խառատյան (1988-2017) ; Պ․ Ավետիսյան (2017-)

История ; Политология

удины ; албанцы ; Кавказская Албания ; албанская церковь ; лезгиноязычные народы ; этноконсолидация ; эндоэтноним

28-39

Ադրբեջանական «հանդուրժողականության» և «բազմամշակութայնության» վառ օրինակ կարող են ծառայել ինչպես ադրբեջանահայերի պատմական ճակատագիրը, այնպես էլ Ուդի ժողովրդի ճակատագիրը: Ուդիները հայերի համար իսկապես եղբայրական ժողովուրդ են և հաճախ են նրանց տխուր բախտին արժանացել: Եթե XVIII-XIX դդ. սահմանագծին էթնիկ ուդի-ների թիվն իրենց պատմական Հայրենիքում կարող էր կազմել մոտ 100.000 (ավելի քան 50 բնակավայրերում), ապա արդեն XX դ. սկզբին՝ 1918-1920 թթ. հայտնի իրադարձություններից ոչ շատ առաջ, մնացել է գրեթե 10.000, իսկ 1926 թ.՝ ընդամենը 2.445 մարդ: Ярким примером азербайджанской «толерантности» и «мультикультурализма» в действии, наряду с исторической судьбой армян Азербайджана, может послужить судьба удинского народа. Удинский народ – это действительно братский армянам народ, который во многом разделил их печальную судьбу. Если на рубеже XVIII-XIХ вв. этнических удин на своей исторической родине могло быть около 100.000 человек в более чем 50 селениях, то уже в начале XX века, незадолго до известных событий 1918-1920 гг., удин оставалось около 10.000 человек , а к 1926 г. их было всего 2.445 чел. Ярким примером азербайджанской «толерантности» и «мультикультурализма» в действии, наряду с исторической судьбой армян Азербайджана, может послужить судьба удинского народа. Удинский народ – это действительно братский армянам народ, который во многом разделил их печальную судьбу. Если на рубеже XVIII-XIХ вв. этнических удин на своей исторической родине могло быть около 100.000 человек в более чем 50 селениях, то уже в начале XX века, незадолго до известных событий 1918-1920 гг., удин оставалось около 10.000 человек , а к 1926 г. их было всего 2.445 чел. A striking example of the praised Azerbaijani "tolerance" and "multiculturalism" in action, along with the historical fate of Azerbaijani Armenians, can serve the fate of the Udi people. The Udis are truly a fraternal people for the Armenians, in many ways sharing their sad fate. That is why the issue of the Udi episode of the Armenian Genocide on the territory of modern Azerbaijan at the beginning of the 20th century, became the subject of our study.

Երևան