Publication Details:
Journal or Publication Title:
Էջմիածին։ Պաշտօնական ամսագիր Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսութեան Մայր Աթոռոյ Սրբոյ Էջմիածնի
Date of publication:
Volume:
Number:
ISSN:
Title:
Պատմական Սիւնիքի Բաղք գաւառի Շոռնոխ բնակավայրը
Remainder of title:
Creator:
Contributor(s):
Խմբ.՝ Առաքել Առաքելյան (1944-1948) ; Լևոն Կիսիբեկյան (1948-1950) ; Աշոտ Աբրահամյան (1950-1955) ; Առաքել Առաքելյան (1955-1956) ; Արթուն Հատիտյան (1956-1982) ; Պարգեւ Շահբազյան (1983-1984) ; Երվանդ Մելքոնյան (1985-1993) ; Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյան (1994-1996) ; Տ. Բագրատ աբղ. Գալստյան (1996-1998) ; Մարիամ Վարդանյան (պաշտոնակատար) (1998-1999) ; Տ. Արշակ աբղ. Խաչատրյան (պաշտոնակատար) (1999) ; Անդրանիկ Զեյթունյան (2000-2001) ; Արշակ Մադոյեան (2009-2015) ; Արսէն Բոբոխեան (2015-2017) ; Տ. Անդրէաս աբղ. Եզեկեան (պաշտոնակատար) (2017-2018) ; Գէորգ Մադոյեան (2018-)
Subject:
Հայոց պատմություն ; Աշխարհագրություն
Coverage:
Abstract:
Вокруг происхождения топонима Шорнох/Шурнух образовались четыре этимологические версии, последняя из которых относится к урартским узлам топонима. Исследование велось сравнительно-историческим методом. Сопоставительное исследование армянских и иностранных слов дает основание утверждать, что топоним Шорнохой/Шурнухи образовался в армянской среде, этимологические основы названия в основном коренные, повторяют словообразовательные методы общих армянских топонимов, в звуковом и семантическом выражении не наблюдаются варваризмы. Топоним Шурнух пронесся по всем слоям развития армянского языка: древнеармянский - *k՛օ-ro-и*u̯ elk- (включая урартский период: šur-nu-(ul)ḫi) грабар (древнеармянский) Шорнохой, ашхарабар (современный армянский язык) Шурнух, диалектная группа Сюник- [и] || Шорно- х[и], с первичным значением «текучая вода, место текучей воды, влажное место». Связанное с водой значение убедительно также наличием спрятанных в лесных горах и ущельях территории богатых водных ресурсов, подземных пещер и таинственных озер. Слово Шорнох в письменном виде встречается, начиная с IX века (Шорнохой), место до наших дней было в основном населено армянами.
Four etymological versions were formed around the origin of the Shornokh/ Shurnukh toponym; the latter refers to the Urartian nodes of the toponym. The research was conducted using a comparative historical method. A comparative study of Armenian and foreign words gives grounds to assert that the toponym Shornokhoy / Shurnukhi was formed in the Armenian environment, the etymological bases of the name are mostly indigenous, they repeat the word-formation methods of common Armenian toponyms, and phonetically and semantically there are no idioms. The toponym Shurnukh has passed through all the stages of the development of the Armenian language: Old Armenian language - *k ՛օ- ro- and *u̯ elk- (including the Urartian period: šur-nu- (ul) ḫi); Classical Armenian language – Shornokhoy; modern Armenian language – Shurnukh; Armenian dialect group of Syunik- Artsakh — Shurnukh [i] || Shornokh [i], with the original meaning “running water, place of running water, damp area”. The water-related significance is also convincing by the presence of areas of rich water resources, underground caves and mysterious lakes hidden in the forested mountains and gorges. The word Shornokh has been found in writing since the 9th century (Shornokhoy), the place until now has been mainly inhabited by the Armenians.
Place of publishing:
Ս. Էջմիածին