Հրապարակման մանրամասներ:

«Արցախի երիտասարդ գիտնականների և մասնագետների միավորում» (ԱԵԳՄՄ) հասարակական կազմակերպության «Գիտական Արցախ» պարբերականն ընդգրկված է ՀՀ ԲՈԿ-ի կողմից հաստատված «Ատենախոսությունների հիմնական արդյունքների և դրույթների հրատարակման համար ընդունելի գիտական հրատարակությունների» ցանկում: Պարբերականը, որի հիմնադիրը Երևանի պետական համալսարանն է, լույս է տեսնում տարեկան առնվազն 2 անգամ (2020 թվականից՝ տարեկան 4 անգամ):

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Գիտական Արցախ=Scientific Artsakh=Научный Арцах

Հրապարակման ամսաթիւ:

2019

Համար:

1 (2)

ISSN:

2579-2652 ; e-2738-2672

Պաշտոնական URL:

www.artsakhlib.am

Լրացուցիչ տեղեկութիւն:

Սուքիասյան Նարեկ, Сукиасян Нарек

Այլ վերնագիր:

Սուննիական արմատականացման արտահայտումները Ադրբեջանում ; Проявления суннитского радикализма в Азербайджане

Ամփոփում:

Islamic radicalization is relatively new phenomenon for the Republic of Azerbaijan, since its first signs appeared only in the early years of independence. Even though its expressions do not amount to an inextricable issue for state security, throughout last thirty years Azerbaijan saw worrisome trends that have borne risks not only for the domestic order but also to the regional and interregional stability. Drawing on the results of desk research of secondary and some primary data and interview, the article aims to trace the roots and manifestations of Sunni radicalization in Azerbaijan and reveals the implications of radicalization on Nagorno-Karabakh conflict. The article sheds light on some of the possible recruitment and radicalization social mechanisms and the factors that condition ideological militarization, challenging the traditionally accepted “root causes”, instead focusing on networks as predominant path of recruitment into militarized armed groups. Additionally, the article attempts to explain why the Azerbaijani ideologically radicalized groups have refrained/have been kept away from activating in the Nagorno Karabakh conflict. The article suggests that people from these circles largely do not perceive the conflict as a part of their ideological strife. In addition to that, militarization and autonomy of these groups contradicts Baku’s interest, therefore it aims to prevent the engagement of such groups in the conflict.
Իսլամական արմատականացումը համեմատաբար նոր երևույթ է Ադրբեջանի Հանրապետության համար, քանի որ առաջին նշանները ի հայտ են եկել անկախության առաջին տարիներին։ Թեև դրա արտահայտումները պետական անվտանգության համար անլուծելի խնդիր չեն, վերջին երեսուն տարիների ընթացքում Ադրբեջանը ականատես է եղել անհանգստացնող միտումների, որոնք պարունակել են ռիսկեր ոչ միայն ներքին կարգի, այլև տարածաշրջանային ու միջտարածաշրջանային կայունության համար։ Հիմնվելով երկրորդական ու որոշ առաջնային տվյալների ու հարցազրույցի վրա՝ հոդվածը նպատակ է հետապնդում մատնանշել Ադրբեջանում սուննիական արմատականացման արմատները և բացահայտել, թե ինչ առնչություններ ունի արմատականացումը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության հետ։ Հոդվածը պարզաբանում է հավաքագրման ու արմատականացման հնարավոր սոցիալական մեխանիզմները և գաղափարախոսական միլիտարիզացումը պայմանավորող գործոնները՝ վիճարկելով ավանդաբար ընդունված «արմատային պատճառները»՝ փոխարենը կենտրոնանալով ցանցերի՝ որպես զինված խմբավորումների հավաքագրման հիմնական միջոցի վրա։ Ավելին, հոդվածը փորձում է բացատրել, թե ինչու են Ադրբեջանի՝ գաղափարական արմատական խմբերը զերծ մնացել (հեռու պահվել) Լեռնային Ղարաբաղում գործունեություն ծավալելուց։ Հոդվածում պնդում ենք, որ այդ շրջանակներում ընդկգրված մարդիկ չեն ընկալում հակամարտությունը որպես իրենց գաղափարական պայքարի մաս։ Բացի այդ, այս խմբավորումների միլիտարիզացիան ու ինքնավարությունը հակասում է Բաքվի շահերին, հետևաբար այն նպատակ է հետապնդում կանխելու կոնֆլիկտում նման խմբավորումների ներգրավումը։
Исламская радикализация является относительно новым явлением для Азербайджанской Республики, поскольку первые признаки радикализации появились только в первые годы независимости. Несмотря на то, что ее проявления не являются неразрешимым вопросом для государственной безопасности, на протяжении последних тридцати лет в Азербайджане наблюдались тревожные тенденции, порождающие риски не только для внутреннего порядка, но и для региональной и межрегиональной стабильности. Опираясь на результаты исследования вторичных и некоторых первичных данных и интервью, статья ставит целью проследить корни и проявления суннитской радикализации в Азербайджане и раскрыть последствия радикализации для Нагорно-Карабахского конфликта. Статья проливает свет на некоторые из возможных социальных механизмов набора новобранцев и радикализации, и на факторы, обуславливающие идеологическую милитаризацию, оспаривая традиционно принятые "коренные причины", вместо этого сосредотачивая внимание на социальных сетях как главенствующем способе вербовки в милитаризованные вооруженные группы. Кроме того, в статье делается попытка объяснить, почему азербайджанские идеологически радикальные группы не стремятся/воздерживаются развивать какую-либо деятельность в Нагорном Карабахе. В статье говорится о том, что люди из этих кругов в основном не воспринимают конфликт как часть своей идеологической борьбы. Кроме того, милитаризация и автономия этих группировок противоречит интересам Баку, следовательно, он стремится предотвращать вовлечение подобных группировок в конфликт.

Հրատարակութեան վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ԱԵԳՄՄ հրատ.

Ձեւաչափ:

pdf

Չափեր:

էջ 445-452

Նոյնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:267796