Հրապարակման մանրամասներ:

Հայաստանի կենսաբանական հանդեսը լույս է տեսնում 1948 թվականից տարին 4 անգամ։ 1948-1959թթ․ ամսագիրը կոչվել է «Տեղեկագիր բիոլոգիական և գյուղատնտեսական գիտությունների», 1960-1965թթ․ վերանվանվել է «Տեղեկագիր բիոլոգիական գիտությունների», իսկ 1966թ-ից առ այսօր՝ կոչվում է «Հայաստանի կենսաբանական հանդես»։

Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:

Հայաստանի կենսաբանական հանդես =Biological Journal of Armenia

Հրապարակման ամսաթիվ:

2010

Հատոր:

62

Համար:

4

ISSN:

0366-5119

Պաշտոնական URL:

Այլ վերնագիր:

Տարբեր ԳՑ-պարունակությամբ ԴՆԹ-ների հետ էթիդիումի բրոմիդի փոխազդեցության առանձնահատկությունները; Особенности взаимодействия бромистого этидия с ДНК с различным GC-содержанием

Աջակից(ներ):

Պատ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Թումանյան (1948) ; Գ․ Հ․ Բաբաջանյան (1949-1954) ; Հ․ Գ․ Բատիկյան (1954-1977) ; Գլխ․ խմբ․՝ Է․ Գ․ Աֆրիկյան (1978-2007) ; Է․ Ս․ Գևորգյան (2008-2023) ; Ա․ Ա․ Առաքելյան (2023-)

Ծածկույթ:

6-11

Ամփոփում:

In this work the formation of the ligand-DNA complexes by different modes using absorption and fluorescence spectroscopy methods has been investtigated. Comparison of the obtained results has revealed the existence of two “strong” types of binding modes one of which shows fluorescent signal and therefore represents fully intercalated geometry. Second type of “strong” interaction has no fluorescent signal. The nonfluorescent binding corresponds to the ligand hemi intercalative strong binding sites on DNA, where fluorescence of EtBr is quenched. Nonfluorescent complexes are formed in the minor groove of DNA with a significant affinity to GC-pairs. Աշխատանքում կլանման և ֆլուորեսցենտային սպեկտրոսկոպիայի մեթոդ-ներով հետազոտվել է ԴՆԹ-լիգանդ կոմպլեքսների տարբեր եղանակներով առաջացումը: Ստացված արդյունքների համեմատությունից բացահայտվել է, որ գոյություն ունի ,ուժեղե կապման եղանակի երկու տիպ, որոնցից մեկն ունի ֆլուորեսցենտային ազդակ և ինտերկալյացիոն երկրաչափություն: «Ուժեղ» փոխազդեցության երկրորդ տիպը չունի ֆլուորեսցենտային ազդակ: Չֆլուորեսցենցող կապումը համապատասխանում է ԴՆԹ-ի վրա լիգանդների կիսաինտերկալյացիոն եղանակով կապման տեղերին, որտեղ ԷԲ-ի ֆլուրեսցենցիան մարում է: Չֆլուորեսցենցող կոմպլեքսները առաջանում են ԴՆԹ-ի փոքր ակոսում և նշանակալից խնամակցություն ունեն GC -զույգերի նկատմամբ: В данной работе исследовано образование ДНК-лиганд комплексов разными способами с помощью методов абсорбционной и флуоресцентной спектроскопии. Сопоставление полученных результатов выявило существование двух типов «сильного» способа связывания, один из которых имеет флуоресцентный сигнал и представляет собой интеркаляционную геометрию. Второй тип «сильного» взаимодействия не имеет флуоресцентного сигнала. Нефлуоресцирющее связывание соответствует местам связывания лиганда на ДНК полуинтеркаляционным способом, где флуоресценция БЭ тушится. Нефлуоресцирующие комплексы образуются в малом желобке ДНК и обладают значительным сродством к GC-парам.

Հրատարակության վայրը:

Երևան

Հրատարակիչ:

ՀՀ ԳԱԱ հրատ.

Ստեղծման ամսաթիվը:

2010-12-18

Ձևաչափ:

pdf

Նույնացուցիչ:

oai:arar.sci.am:237827

Դասիչ:

АЖ 407

Բնօրինակի գտնվելու վայրը:

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան