Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:
Հրապարակման ամսաթիւ:
Հատոր:
ISSN:
Լրացուցիչ տեղեկութիւն:
Վերնագիր:
Роль личности и поэта в истории: Л. Толстой и Б. Пастернак
Այլ վերնագիր:
Ստեղծողը:
Խորագիր:
Language and Literature ; Literature
Չվերահսկուող բանալի բառեր:
Մելիքյան Թամարա ; Melikyan Tamara
Ծածկոյթ:
Ամփոփում:
Լև Տոլստոյը չէր ընդունում «Մեծ մարդկանց» պաշտամունքը, պնդելով, որ ուժեղ կառավարիչներն ընդամենը «պիտակ են, որոնք իրադարձություններին անվանումներ են տալիս»: Որպես քրիստոնյա՝ նա մերժում, ավելի ճիշտ՝ ժխտում էր ուժեղ անձի ստեղծարար, բացառիկ դերը պատմության մեջ, որովհետև համոզված էր, որ մարդասիրությունը, քրիստոնեական բարեսրտությունը և իշխանությունը անհամատեղելի են: Այդպես էլ մեծ գրողը տագնապահույզ էր բոլոր հեղափոխությունների նկատմամբ, այդ թվում և 1905թ. հեղափոխության, որը, ըստ նրա, «Ռուսաստանին գցել է մութ անդունդ, և շատերին սկսել է թվալ, որ միասնական և մեծ Ռուսաստանը այլևս միայն պատրանք է»: Հասկանալու համար, թե ինչպես էր Բ. Պաստերնակը վերաբերվում պատմության մեջ ուժեղ անձի դերին, պիտի ընթերցել Դ.Բիկովի համանուն վեպի տողերը. «Պաստերնակի յուրաքանչյուր կենսագիր մտահոգված է այն հարցով, թե ինչու՞ նրան չձերբակալեցին»: Վարկած կա, որի համաձայն Ստալինը, ինչպես «ամեն մի արհեստավարժ տիրակալ», ոտնձգություն չէր անում իսկական քնարերգության նկատմամբ: Ինքը՝ Պաստերնակը, գտնում է, որ հրաշքով փրկության հավատն անհնար է առանց Աստծու հավատի: Հետևաբար Լ.Տոլստոյի նման Բ.Պաստերնակի համար էլ ուժեղ անձն ընդամենը ֆետիշ է: