Зейтунское восстание 1862 г. в свете внутренней политики правящих кругов Османской империи в период танзиматских реформ

Զեյթունի 1862 թ. ապստամբությունը Օսմանյան կայսրության կառավարող շրջանների ներքին քաղաքականության լույսի տակ՝ թանզիմաթյան ռեֆորմների ժամանակաշրջանում։ The 1862 Uprising of Zeytoun in the Light of the Domestic Policy of the Ruling Circles of the Ottoman Empire during the Tanzimat Reforms.

Ю. А. Петросян

Գլխ․ խմբ․՝ Մ․ Գ․ Ներսիսյան (1958-1998) ; Վ․ Միքայելյան (1999-2005) ; Գլխ․ խմբ․ պաշտոնակատար՝ Պ․ Մ․ Մուրադյան (2005) ; Ա․ Զաքարյան (2005) ; Գլխ․ խմբ․՝ Ս․ Հարությունյան (2006-2018) ; Ա․ Զաքարյան (2018-)

Political theory ; History ; D History ; H Social Sciences ; HN Social history and conditions; Social problems; Social reform ; J Political Science

Պետրոսյան Յու. Ա. ; Petrossian Yu. A.

178-185

Զեյթունի 1862 թ. ապստամբությունը հիմնովին հերքեց թանզիմաթի թուրք վերանորոգիչների թեզը իրենց խաթթըներով «բարերարված» բոլոր հպատակների միասնության հնարավորության մասին: Հանուն անկախության զեյթունցիների մղած պայքարը ճիշտ ժամանակին հիշեցնում էր, որ անհրաժեշտ է թանզիմաթյան ռեֆորմների ետևում տեսնել նրանց պարագլուխների մեծապետական ձգտումները: Այդ ապստամբությունը լրջորեն անհանգստացրեց սուլթանական կառավարությանը, քանի որ խանգարում էր թանզիմաթյան ռեֆորմները ռեկլամելուն ոչ միայն Օսմանյան կայսրության սահմաններում, այլև Եվրոպայում։ Բացի այդ, ապստամբությունը մերկացնում էր XIX դարում Օսմանյան կայսրությունում ծավալված ազգային-ազատագրական պայքարի ֆալսիֆիկացիան թուրքական պատմագրության կողմից։

Հայկական ՍՍՀ գիտությունների ակադեմիա

1985-10-02

Հոդված

pdf

ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան