Հրապարակման մանրամասներ:
Լույս է տեսել 1943-1965թթ.: 1966թ-ից անվանափոխվել է Լրաբեր հասարակական գիտությունների։
Ամսագրի կամ հրապարակման վերնագիր:
Հրապարակման ամսաթիվ:
Համար:
Պաշտոնական URL:
Վերնագիր:
Այլ վերնագիր:
Ստեղծողը:
Աջակից(ներ):
Պատ․ խմբ․՝ Խ․ Ն․ Մոմջյան (1943-1944) ; Հ․ Ա․ Օրբելի (1946-1947) ; Ա․ Ռ․ Հովհաննիսյան (1948-1949) ; Ծ․ Պ․ Աղայան (1950-1951) ; Խ․ Ն․ Մոմջյան (1951-1954) ; Գ․ Խ․ Ստեփանյան (1955-1957) ; Հ․ Գ․ Ասլանյան (1957-1961) ; Գ․ Ա․ Աբով (1961-1963, գլխ․ խմբ․՝ 1964) ; Հ․ Գ․ Ինճիկյան (1964-1965)
Խորագիր:
Չվերահսկվող բանալի բառեր:
Ծածկույթ:
Ամփոփում:
12—14-րդ դ. դ. հայկական ճարտարապետության պատմության մեջ յուրահատուկ տեղ են գրավում ժամատները կամ գավիթները, որոնք սկսում են կառուցվել 10-րդ դարի վերջից և լայնորեն տարածվում հատկապես 12—13- րդ դարերում։ Ժամատների ծագման նախադրյալ հանդիսացավ հայկական քաղաքների բարդ սոցիալ-քաղաքական իրականությունը, երր զգալիորեն ուժեղ էր քաղաքային բնակչության ակտիվությունը և անհրաժեշտություն էր դարձել ունենալ համապատասխան շենքեր ժողովների և հավաքույթների համար։Կառուցվելով որպես ընդհանուր ժողովատեղիներ, ժամատները միաժամանակ հանդիսանում էին իշխանական տների դամբարաններ և որպես այդպիսիք լայնորեն տարածվում բազմաթիվ վանական կոմպլեքսներում։ Հայկական ժամատների ճարտարապետական ձևերի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ հատկապես այս կաոուցվածքների մեջ ճարտարապետական ստեղծագործող միտքը, ազատ լինելով եկեղեցական ճարտարապետության սահմանափակ շրջանակներից, օգտագործելով ժողովրդական բնակելի տան հարուստ ճարտարապետական ձևերը, մշակում է բազմաթիվ, միանգամայն նոր կոնստրուկցիաներ, որոնց մեջ յուրահատուկ տեղ են գրավում քարե ստալակտիտները։ Ստալակտիտները հայկական ճարտարապետության մեջ հանդիպում են առաջին անգամ 11-րդ դարում։