@misc{Хачатрян_Лалик_Морфологические,
 author={Хачатрян, Лалик},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={Զանգակ հրատ.},
 abstract={Ձևաբանորեն երկարժեք և եռարժեք բառերը հին հայերենում ուսումնասիրվում են երկու հայեցակետով՝ համաժամանակյա և տարժամանակյա ։ Համաժամանակյա հայեցակետով առանձնացվում է ձևաբանորեն տարարժեք բառերի այն շերտը, որ ձևավորվել է լեզվի զարգացման նախագրային շրջանում և որպես ժառանգություն անցել է հին հայերենին ։ Այդ բառերը խոսքիմասային տարարժեքություն են դրսևորում սկզբնաձևային դրությամբ, առանց ձևակազմական ցուցիչների և ստատիկ ձևով առկա են հին հայերենի բառային կազմում ։ Տարժամանակյա մոտեցման դեպքում, հիմք ընդունելով Աստվածաշնչի և դասական հայերենի գրավոր հուշարձանների բառային կազմը և հետևելով հետագա դարում դրանց կրած իմատաարժեքային փոփոխություններին, առանձնացվում է տարարժեք բառերի մեկ այլ շերտ, որ ժամանակագրորեն ձևավորվել է լեզվի զարգացման հինհայերենյան գոյավիճակում (5-12-րդ դդ.)։ Morphologically bivalent and trivalent words in Old Armenian are studied in two aspects: synchronic and diachronic. Synchronic concept distinguishes the layers of morphologically polyvalent words formed in the period of preliterary language development and as a legacy passed to Old Armenian. These words express polyvalence of parts of speech in primary form, without formative morphemes and statically exist in the word-stock of Old Armenian. Taking as a basis the Bible word-stock, the written manuscripts of classical Armenian and following their further semantic changes in the case of diachronic approach we distinguish another layer of polyvalent words that chronologically developed in Old Armenian (V-XII centuries).},
 title={Морфологические свойства двухвалентных и трехвалентных слов в древнеармянском языке (синхронический и диахронический аспект)},
 type={Հոդված},
 keywords={Языкознание, Морфология},
}