@misc{Կարապետյան_Նարեկ_«Կովկասյան,
 author={Կարապետյան, Նարեկ},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՊՏՀ «Տնտեսագետ» հրատ․},
 abstract={1980-ականների վերջին և 1990-ականների սկըզբին ձևավորվեց տնտեսական քաղաքականության «Վաշինգտոնյան կոնսենսուսը»՝ ազատ շուկայի վրա հիմնված, պետության նվազ մասնակցությամբ տնտե- սական մոդելը, իսկ դեպի այդ մոդել տանող քաղաքականության ճշգրտումները սկսեցին որակվել որ- պես «կառուցվածքային բարեփոխումներ»։ Այս մոդելը հիմք ընդունելով՝ 1990-ականներից մինչև 2000- ականների վերջեր զարգացող երկրներում տեղի ունեցավ տնտեսական ազատականացման մեծ ալիք։ Այն ընդգրկեց նաև Հայաստանը, որտեղ գրեթե ամբողջությամբ իրականացվեցին «առաջին սերնդի» կառուցվածքային բարեփոխումները, սակայն «երկ-րորդ սերնդի» բարեփոխումները, այդ թվում՝ կառավարման որակին և շուկաների մրցակցությանը վերաբերող, անավարտ մնացին՝ դառնալով հաջորդ տասնամյակի տնտեսական ստագնացիայի հիմնական պատճառներից մեկը։ Ըստ որոշ ցուցիչների՝ Հայաստանը կառավարման որակի հարցում էական առաջընթաց այդպես էլ չի գրանցել, ինչը լուրջ մարտահրավեր է առաջացնում դեպի «Վաշինգտոնյան նոր կոնսենսուս», այսինքն՝ արդյունաբերական քաղաքականություններով պետության արդյունավետ միջամտություն ենթադրող ազատ շուկայական տնտեսության արդյունավետ մոդելի կառուցման համար։ В конце 1980-х - начале 1990-х годов был сформирован «Вашингтонский консенсус» экономической политики — экономическая модель, основанная на свободном рынке, с минимальным вмешательством государства, а корректировки политики в сторону этой модели стали квалифицироваться как «структурные реформы». На основе этой модели в развивающихся странах с 1990-х до конца 2000-х годов произошла мощная волна экономической либерализации. В него вошла и Армения, где структурные реформы «первого поколения» были практически полностью реализованы, однако реформы «второго поколения», в том числе связанные с качеством управления и рыночной конкуренцией, остались незавершенными, что стало одной из главных причин экономической стагнации в следующем десятилетии. По некоторым показателям, Армения до сих пор не достигла существенного прогресса в качестве государственного управления, что представляет собой серьезную проблему для перехода к «новому Вашингтонскому консенсусу», то есть построению эффективной модели свободной рыночной экономики, которая предполагает вмешательство государства с промышленной политики. In the late 1980s and early 1990s, the “Washington Consensus” of economic policy was formed - an economic model based on a free market, with minimal state intervention, and policy adjustments towards this model began to be qualified as “structural reforms”. Based on this model, a great wave of economic liberalization took place in developing countries from the 1990s to the late 2000s. It also included Armenia, where the “first generation” structural reforms were almost completely implemented, but the “second generation” reforms, including those related to the quality of governance and market competition, remained incomplete, becoming one of the main reasons for economic stagnation in the next decade. According to some indicators, Armenia has not made significant progress in the quality of governance till now, which poses a serious challenge for the transition to the “new Washington consensus”, that is, the construction of an effective model of a free market economy that assumes state intervention with industrial policies.},
 title={«Կովկասյան վագրի» վերադարձը Մաս 2. Կառուցվածքային բարեփոխումներ կամ մինչև ուր կարող են հասցնել «Վաշինգտոնյան},
 type={Տեղեկագիր},
 keywords={Տնտեսության զարկերակ},
}