@misc{Hakobyan_Naira_On,
 author={Hakobyan, Naira and Khachatryan, Anna and Gasparyan, Elen},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={«Ալվարդ Օհանջանյան Վառլենի»},
 abstract={In recent decades, the problem of the subjective well-being of a person has become a subject of study in various scientific disciplines. This trend is justified by the rapid development of societies, and socio-economic and psychological, cultural, and value system transformations, which lead to certain transformations in wellbeing. At the same time, it should be noted that the problem of personal well-being is not new; it was discussed in the ancient world and the Middle Ages and analyzed from different perspectives in the works of philosophers and scientists. In other words, “human well-being” has interested philosophers, thinkers, and scientists of all times and peoples. In the psychological discipline, the perception of well-being is associated with the peculiarities of a person’s inner world, which determine his experience and behaviour, the subjective feeling of meaning in life, which is accompanied by a subjective assessment of the person’s current state of mind, relationships with others, with personal growth, a sense of happiness, etc. In other words, subjective well-being is directly related to the subjective feeling of satisfaction with oneself and life. This article presents the main theoretical approaches to the study of well-being, emphasizing the interdisciplinary foundations of the problem. The psychological phenomenon of well-being is considered in the context of two theoretical approaches: hedonic and eudaimonic, and the terminological features of subjective and psychological well-being are presented. Վերջին տասնամյակների ընթացքում անձի սուբյեկտիվ բարեկեցության խնդիրը դարձել է տարբեր գիտակարգերի ուսումնասիրության առարկա: Այդ միտումը հիմնավորվում է հասարակությունների արագ զարգացող տեմպերով, սոցիալ-տնտեսական և հոգեբանական, մշակութային և արժեհամակարգային փոխակերպումներով, որոնք հանգեցնում են բարեկեցության մասին պատկերացումների որոշակի տրանսֆորմացիաների: Դրա հետ մեկտեղ նկատենք, որ անձի բարեկեցության խնդիրը նոր չէ, այն քննարկվել է դեռևս հին աշխարհում և միջնադարում, տարբեր տեսանկյուններից վերլուծվել փիլիսոփաների և գիտնականների աշխատություններում: Այլ խոսքերով, «մարդկային բարեկեցության » երևույթը հետաքրքրել է բոլոր ժամանակների և ժողովուրդների փիլիսոփաներին, մտածողներին և գիտնականներին: Հոգեբանական գիտակարգում բարեկեցության ընկալումը կապվում է անձի ներաշխարհի առանձնահատկությունների հետ, որոնք որոշում են նրա փորձառությունն ու վարքը, կյանքի իմաստավորման սուբյեկտիվ զգացումը, ինչն ուղեկցվում է անձի ներկա հոգեվիճակի սուբյեկտիվ գնահատմամբ, ուրիշների հետ փոխհարաբերություններով, անձնական աճով, երջանկության զգացումով և այլն: Այլ կերպ ասած, սուբյեկտիվ բարեկեցությունն ուղղակիորեն կապված է սեփական անձից և կյանքից բավարարվածության սուբյեկտիվ զգացողության հետ: Այս հոդվածում ներկայացվում են բարեկեցության ուսումնասիրման հիմնական տեսական մոտեցումները, շեշտադրվում են հիմնախնդրի միջառարկայական հիմքերը: Բարեկեցության հոգեբանական ֆենոմենը դիտարկվում է երկու՝ հեդոնիստական և էվդեմոնիկ տեսական մոտեցումների համատեքստում, ներկայացվում են սուբյեկտիվ և հոգեբանական բարեկեցության տերմինաբանական առանձնահատկությունները: В последние десятилетия проблема субъективного благополучия личности стала предметом изучения различных научных дисциплин. Эта тенденция обусловлена быстрым развитием обществ, социально-экономическими и психологическими, культурными и ценностными трансформациями, которые приводят к определенным изменениям в концепциях благополучия. В то же время следует отметить, что проблема благополучия не нова, она обсуждалась еще в Древнем мире и Средних веках, анализировалась с разных позиций в трудах философов и ученых. Иными словами, феномен «благополучия личности» интересовал философов, мыслителей и ученых всех времен и народов. В психологической науке восприятие благополучия связывают с особенностями внутреннего мира человека, определяющими его переживания и поведение, с субъективным ощущением смысла жизни, которое сопровождается субъективной оценкой человеком своего текущего психического состояния, отношений с окружающими, личностного роста, ощущения счастья и т. д. Иными словами, субъективное благополучие напрямую связано с субъективным чувством удовлетворенности собой и жизнью. В статье представлены основные теоретические подходы к изучению благополучия, подчеркивающие междисциплинарные основы проблемы. Психологический феномен благополучия рассматривается в контексте двух теоретических подходов: гедонистического и эвдемонического, а также представлены терминологические особенности субъективного и психологического благополучия.},
 title={On the Question of Characterizing Subjective Well-Being},
 type={Հոդված},
 keywords={Psychology},
}