@misc{Ղազարյան_Անի_Հ.,
 author={Ղազարյան, Անի},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 abstract={Հ. Թումանյանի ստեղծագործական ժառանգությունը հայ գրականության բացառիկ և անգնահատելի գանձերից է, որն իր մեջ ներառում է հայրենիքի անցյալի ու ներկայի գեղարվեստական ավանդույթները: Ճակատագրրի հեգնանքով մեծ քնարերգուի կյանքը համընկավ հայրենիքում կատարվող հասարակական և քաղաքական չափազանց մեծ հնչեղություն ունեցող հեղաբեկումների հետ, որոնք իրենց հետքը թողեցին նրա կյանքի ընթացքի վրա՝ անավարտ թողելով բանաստեղծի բազմաթիվ երազանքներ և իղձեր, սակայն նրբանկատ գրողը չընկրկեց, խոսք ու զրույցի նստեց հարազատ ժողովրդի հետ՝ դառնալով նրա վշտերի, երազանքների ու հույսերի բացառիկ թարգմանը: Նա հավատացած էր, որ ազգային բանաստեղծը կյանքը պիտի լիովին ճանաչի ու ընկալի, որպեսզի կարողանա լիովին վեր հանել ժողովրդի սրտի թրթիռները, ներկայացնել նրա փոթորկոտ հոգու ալեկոծումներն ու ելևէջները՝ հընթացս բացահայտելով մարդկանց հոգեբանությունը: Ահա այս երեք գլխավոր խնդիրն էր նա իր առաջ դրել, որոնց հանգամանորեն անդրադարձել է նաև իր մեծածավալ բոլոր ստեղծագործություններում՝ համոզված, որ գրականությունը սոսկ կյանքը պատկերող հայելի չպետք է լինի, ժամանակը և դեպքերն ու դեմքերը արտացոլոլու հետ մեկտեղ պետք է «կյանքում ստեղծել մարդու վեհ ու վսեմ, էն մաքուր ու անարատ պատկերը, որ նրան տվել է աստված, կազմված բնության ամենամաքուր տարրերից» (Թումանյան Հ., 1995): Ահա այսպիսին է կյանք-գրականություն հարաբերության թումանյանական նմբռնումը: Творческое наследие О. Туманяна – одно из уникальных и бесценных сокровищ армянской литературы, включающее в себя прошлые и настоящие художественные традиции родины. По иронии судьбы жизнь великого лирика совпала с общественно-политическими скандалами с чрезвычайно громким звучанием на его родине, которые наложили свой отпечаток на ход его жизни, оставив неосуществленными многие мечты и стремления поэта, но тактичный писатель не сдавался, говорил и беседовал с родным народом, становясь эксклюзивным переводчиком горестей, мечтаний и надежд. Он считал, что национальный поэт должен до конца знать и понимать жизнь, чтобы суметь в полной мере выявить вибрации народного сердца, представить волны и взлеты и падения их бурной души, одновременно раскрывая психологию людей. Вот три основные задачи, которые он ставил перед собой, к которым тщательно обращался во всех своих масштабных произведениях, будучи убежденным, что литература не должна быть просто зеркалом, изображающим жизнь, наряду с отражением времени, событий и лиц, она должна «творить в жизни благородный и возвышенный, чистый и непорочный образ, данный ему Богом, составленный из чистейших элементов природы (Г. Туманян, ЭЛЖ, №7, 1995). Таково понимание Туманяном взаимосвязи жизни и литературы. H. Tumanyan's creative heritage is one of the unique and invaluable treasures of Armenian literature, which includes the past and present artistic traditions of the motherland. By the irony of fate, the life of the great lyricist coincided with public and political scandals with an extremely loud sound in his homeland, which left their mark on the course of his life, leaving many of the poet's dreams and aspirations unfinished, but the tactful writer did not give up, spoke and talked with his native people, becoming the exclusive translation of sorrows, dreams and hopes. He believed that a national poet should fully know and understand life in order to be able to fully bring out the vibrations of the people's heart, present the waves and ups and downs of their stormy soul, simultaneously revealing the psychology of people. These are the three main problems he set before himself, which he carefully addressed in all his large-scale works, convinced that literature should not be just a mirror depicting life, along with reflecting time and events and faces, it should "create in life the noble and sublime, the pure and immaculate image given to him by God, composed of the purest elements of nature (H. Tumanyan, ELZH, no. 7, 1995). This is Tumanyan's understanding of the relationship between life and literature.},
 type={Հոդված},
 title={Հ. Թումանյանի գյուղաշխարհի մարդիկ},
 keywords={Գրականագիտություն},
}