@misc{Մակարյան_Ալբերտ_Եղիշե,
 author={Մակարյան, Ալբերտ and Տողրամաճեան, Թովմաս Չարլզ},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 abstract={Ուսումնասիրության մեջ սիմվոլիստական ավանդույթի համատեքստում նորովի վերլուծվում է «Երկիր Նաիրի»-ն՝ բանաստեղծ Եղիշե Չարենցի միակ վեպը։ Թեև գրողի ամենավաղ շրջանի ստեղծագործությունը համարվում է խորհրդապաշտական գեղագիտության թերևս ամենամաքուր արտահայտությունը հայ պոեզիայում, այնուամենայնիվ գրականագետների կողմից ընդունված է եղել այն կարծիքը, որ մինչև վեպի ստեղծման տարիները (1921-1924) Չարենցն արդեն հեռացել էր գեղարվեստական այդ ուղղությունից։ Եզրակացնում ենք, որ «Երկիր Նաիրի» վեպը դրևորում է սիմվոլիստական արձակին բնորոշ մի քանի հատկանիշներ, այդ թվում՝ իմաստի բացահայտման բարդ գործընթաց, որը թաքնված է դիսկուրսային տարբեր շերտերի տակ և մասամբ կատարվում է ընթերցողին հասցեագրած հեղինակային միջամտություններով։ «Երկիր Նաիրի»-ի պատումային հյուսվածքը և սիմվոլիստական համակարգն ունեն ակնբախ զուգահեռներ մասնավորապես ռուս սիմվոլիստ Անդրեյ Բելիի «Պետերբուրգ» վեպի հետ։ Ինչպես վկայում են կենսագրական և գրական մի շարք փաստեր, Բելին կարևոր ազդեցություն է գործել երիտասարդ Չարենցի գեղարվեստական մտածողության վրա։ Քաղաքի տարածքը նկարագրելիս երկու հեղինակներն էլ կառուցում են ֆիզիկական և հոգևոր ներհյուսվող տոպոսներ՝ տպավորություն ստեղծելով, որ ինքը՝ քաղաքը, մթին նպատակներ է հետապնդում՝ ճակատագրական և պատրանքային ազդեցություն գործելով միամիտ բնակիչների, այդ թվում՝ երկու նարատորների վրա։ Թեև պետք չէ գերագնահատել Բելիի ազդեցությունը Չարենցի վրա, սակայն երկու վեպերի միջև հստակ նմանությունը ելակետ է նորովի անդրադառնալու «Երկիր Նաիրի»-ին՝ իբրև Չարենցի նախնական սիմվոլիստական հակումների բնական շարունակության։ В статье рассматривается единственный роман поэта Егише Чаренца «Страна Наири» в контексте литературной традиции символизма. Хотя самый ранний творческий этап Чаренца (1912-1917) считается, пожалуй, самым чистым выражением символистской эстетики в армянской поэзии, общепризнано, что ко времени написания романа Чаренц отошел от символизма. В этом исследовании делается вывод, что «Страна Наири» демонстрирует определенные особенности символистской прозы, как нарративное откровение, скрытое под слоями дискурса и частично передаваемое посредством прямого обращения автора к читателю. Особенно поразительны параллели между повествовательной фактурой и символической структурой «Страна Наири» и «Петербурга» Андрея Белого, творчество которого оказало заметное влияние на раннего Чаренца. Оба автора не просто воспроизводят городской пейзаж, они создают духовную топографию, а также впечатление, что город преследует свои неясные цели, оказывая фатальную и иллюзорную власть над своими наивными жителями, включая самих рассказчиков. Хотя задолженность Чаренца перед Белым не следует переоценивать, сходство между двумя романами обеспечивает отправную точку для переосмысления романа Чаренца «Страна Наири», как продолжения, а не отказа от ранних символистских тенденций. This article examines Land of Nairi, the only novel of the poet Yeghishe Charents, in the context of the Symbolist tradition. Although Charents’ earliest work (1912-1917) is considered perhaps the purest expression of Symbolist aesthetics in Armenian poetry, it has generally been accepted that Charents had decisively rejected his early artistic approach by the time of the novel’s composition. This study concludes that Land of Nairi exhibits certain hallmarks of Symbolist prose, namely a recondite revelation concealed under layers of multigeneric discourse and communicated in part by direct address from author to reader. Especially striking parallels exist between the narrative texture and symbolic framework of Land of Nairi and those of Petersburg by Andrei Bely, whose poetry exerted a discernible influence on Charents’s early work. Both authors create a spiritual topography overlapping the physical urban landscape, creating the impression that the city pursues obscure ends of its own, exerting a fatal and illusory power over its naïve inhabitants, including the narrators themselves. While Charents’s indebtedness to Bely should not be overstated, the resemblance between the two novels provides an entry point for reinterpretation of Land of Nairi as a continuation, rather than a rejection, of Charents’s early Symbolist tendencies.},
 title={Եղիշե Չարենցի «Երկիր Նաիրի»-ն և քաղաքի պոետիկան սիմվոլիստական վեպում},
 type={Հոդված},
 keywords={Գրականագիտություն},
}