@misc{Վահանյան_Արմինե_Վ._Oրագրային,
 author={Վահանյան, Արմինե Վ.},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտ},
 language={hy},
 language={ru},
 language={en},
 abstract={Հոդվածում ներկայացվում է բժիշկ Կարապետ Խաչերյանի օրագրի նյութի հոգեբանական վերլուծությունը՝ օրագրային մեթոդը դիտարկելով որպես հոգեցունց իրականության մեջ հայտնված անձի ինքնակարգավորման յուրօրինակ մեխանիզմ: Օրագրային մեթոդը թերևս լավագույնս համապատասխանում է սուբյեկտի ներքին պահանջներին՝ արտացոլելով իրա- կանությունը կոնկրետ և ամբողջական պատկերներով: Օրագիրը հիշողություն է. հեղինակը թղթին է հանձնում այն, ինչ կատարվում է՝ պատմության մեջ թողնելով այնպես, ինչպես ընկալել է հենց այդ պահին։ Գրառումներ կատարելը՝ որպես հոգեբանական ինքնօգնության մեթոդ, դուրս է գալիս հոգեթերապիայի բժշկական մոդելից, վերածվում է անձնական և հոգևոր զարգացման պորտֆոլիոյի, արտացոլող մակերեսի. դրանց առանձնահատկությունն ու ուղղվածությունը տեսանելի են դառնում առաջին հերթին գրառողի համար: Օրագիրն այս իմաստով օգնում է Խաչերյանին ոչ միայն ապրել ներկա ժամանակը, այլև ցույց տալ հոգեկան ապրումների շարժընթացը, որը բնորոշ է գոյաբանական վակուումի մեջ հայտնված անհատին: The article presents a psychological analysis of Dora Sakayan’s version of “Smyrna 1922: the Diary of Doctor Garabed Hatcherian,” which considers the diary method as a unique mechanism of human self-regulation in a traumatic reality. The diary method, perhaps, best suits the internal needs of the subject, reflecting reality in specific and complete images. A diary is also a memory: it allows you to record on paper what is happening right now, to leave it in history exactly as it is perceived. Working with a diary, as a method of psychological self-help, goes beyond the medical model of psychotherapy, becomes a portfolio of personal and spiritual development, a reflective surface, and their specificity and focus become visible to the person himself. K. Hatcherian’s diary in this sense helps the author not only live the present time but also indicates the movement of mental feelings characteristic of a person who finds himself in an existential vacuum. В статье представлен психологический анализ версии Доры Сакаян “Смирна 1922: Дневник доктора Карапета Хачеряна,” рассматривающий дневниковый метод как уникальный механизм саморегуляции человека в травмирующей реальности. Дневниковый метод, пожалуй, лучше всего соответствует внутренним потребностям субъекта, отражая реальность в конкретных и полных образах. Дневник – это тоже память: оно позволяет зафиксировать на бумаге то, что происходит прямо сейчас, оставить это в истории именно таким, каким оно воспринимается в данный момент. Работа с дневником, как метод психологической самопомощи, выходит за рамки медицинской модели психотерапии, становится портфолио личностного и духовного развития, рефлексивной поверхностью, а их специфика и направленность становятся видимыми самому человеку. Дневник К. Хачеряна в этом смысле помогает автору не только прожить настоящее время, но и указывает на движение душевных чувств, характерное для личности, оказавшейся в экзистенциальном вакууме},
 type={Հոդված},
 title={Oրագրային մեթոդը՝ որպես ցեղասպանության հոգեցունց իրականության արտացոլման ներքին մեխանիզմ (բժիշկ Կարապետ Խաչերյանի օրագրի օրինակով)},
 keywords={Ցեղասպանություն},
}