@misc{Ավետիսյան_Սաթենիկ_Երազների,
 author={Ավետիսյան, Սաթենիկ},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.},
 abstract={Հոդվածը նվիրված է Գուրգեն Մահարու «Այրվող այգեստաններ» վեպում պատկերված երազների բովանդակային շերտերի և նշանագիտական կառուցվածքների մեկնաբանությանը։ Վեպի քննությունն այս դիտանկյունից կատարվում է առաջին անգամ։ Ուսումնասիրության նպատակն է համակարգել վեպում առանցքային գաղափարագեղագիտական կարևորություն ներկայացնող երազպատկերները, որ հերոսների անգիտակցական հոսքերի արդյունքն են և ներկայացնում են նրանց ներաշխարհի արձագանքը անձնային և վերանձնային խնդիրներին։ Կիրառվել են վերլուծական և յունգյան հերմենևտիկայի մեթոդաբանական սկզբունքները երազների ծագումնաբանությունը և խորհրդանիշներն արդյունավետ գործիքակազմով քննելու համար։ Նկատվել է, որ երազները վեպում գեղարվեստական պատկերի մի առանձին խումբ են ներկայացնում՝ թեմաների և գեղագիտական հնարանքների բազմազանությամբ։ Երազը հետազոտվում է որպես նշանագիտական տարածություն, որում առկա նշաններն իրադրական և ունիվերսալ են՝ կախված քննվող երազի մշակութաբանական հիմքերից։ 20-րդ դարասկզբի Վանի գեղարվեստական իրականությունը հեղինակը պատկերում է նաև երազների այլաբանության կիրառմամբ, որ մի կողմից բացում են կերպարի հոգեկառույցի թաքուն հանգույցները, մյուս կողմից նպաստում են գալիք համազգային ողբերգության համապատկերի ստեղծմանը՝ առանձին հերոսի տագնապներից սերված երազների բովանդակությամբ կանխագուշակելով մոտալուտ աղետը։ Ուսումնասիրությունը կառուցված է մարդաբանական փիլիսոփայության դիտանկյունով, որի գաղափարական շարժիչը երազատեսի ես-ն է և նրա վերաբերմունքը նկարագրվող իրադարձություններին: Եզրակացվում է, որ Գուրգեն Մահարու «Այրվող այգեստաններ» վեպում պատկերված երազները կենսատեղեկատվական հոսքեր ապահովող գեղարվեստական պատկերներ են, որ վիպական կառույցի պատմողական շարադրանքին հաղորդում են յուրատեսակ հուզականություն և խորհրդավորություն։ Երազների լեզուն համարվում է նշանների լեզու, որ համընդհանրական և մշակութաբանական արժեք ունեցող խորհրդանիշների մեջ գաղտնագրում է հերոսներին առնչվող իրականությունը՝ գեղարվեստական պատումը հագեցնելով մարդկային կյանքի առեղծվածային կողմը ներկայացնող խորհրդանշական պատկերներով։ Բացահայտվում են նաև երազների արքետիպային հիմքերը, մասնավորապես ոգու արքետիպի դրևորումները արքայի և վանահոր կերպարներում։ The present study examines the interpretation of content layers and semiotic structures in Gurgen Mahari’s novel “Burning Orchards”. This is the first analysis of the novel from this particular vantage point. The principal aim of the study is to provide a systematic analysis of the dream images that are of particular importance in terms of their ideological and aesthetic significance. The dream images are the result of the characters’ subconscious processes, reflecting the response of their inner world to personal and supra-personal issues. To facilitate an efficacious analysis of the origin and symbolic value of dreams, the methodological principles of Yung’s hermeneutics have been employed. It has been established that dreams constitute a discrete group of artistic depictions, characterised by the diversity of their thematic and aesthetic devices. The concept of the dream is examined as a semiotic dimension, with the symbols associated with the latter being either situational or universal, depending on the culturological basis of the dream under study. Furthermore, the author employs an allegorical representation of dreams to portray Van’s artistic reality at the dawn of the 20th century. This technique is employed to elucidate the hidden intricacies of the character’s psyche and to anticipate the impending national tragedy. The imminent calamity is foreshadowed through the content of the dreams, which are derived from the terror experienced by individual characters. The research is based on the tenets of anthropological philosophy, which posits that the “self” of an individual who experiences and interprets the described events serves as the ideological motor. It can be concluded that the dreams depicted in Gurgen Mahari’s novel, “Burning Orchards”, are artistic images that provide existential-informational flows, endowing the narrative of the novel with a distinctive emotiveness and mystery. The language of dreams is considered to be a symbolic language, which among the symbols of universal and cultural significance, encodes the reality of the characters, imbuing the artistic narrative with symbolic images that represent the enigmatic aspects of human life. The archetypes of dreams are also discovered in the characters of the priest and the king. Статья посвящена интерпретации содержательных слоёв и семиотических структур сновидений, представленных в романе Гургена Маари «Горящие сады». Анализ романа с этой точки зрения проводится впервые. Цель исследования – систематизировать образы сновидения, представляющие ключевую идейно-эстетическую значимость в романе, являющиеся результатом бессознательного героев и представляют собой реакцию их внутреннего мира на личностные и надличностные проблемы. В работе применены методологические принципы аналитической и юнгианской герменевтики с целью исследования генеалогии снов и символов посредством применения эффективного инструментария. Установлено, что сны в романе формируют особую группу художественного образа, отличающуюся тематическим разнообразием и эстетическими приёмами. Сновидение рассматривается как семиотическое пространство, где существующие знаки приобретают реальное и универсальное значение, обусловленное культуро- логическим контекстом анализируемых снов. В изображении художественной реальности Вана начала XX века автор использует прием аллегории сновидений, который, с одной стороны, раскрывает скрытые аспекты психики персонажей, а с другой – формирует панораму грядущей общенациональной трагедии, предвещая надвигающуюся катастрофу посредством снов, порожденных тревогами отдельных героев. Исследование основано на подходе антропологической философии, идеологическим двигателем которой является эго сновидца и его отношение к описываемым событиям. Делается вывод о том, что сновидения в романе Гургена Маари «Горящие сады», представляют собой художественные образы, формирующие биоинформационные потоки, что придаёт повествованию эпической структуры своеобразную эмоциональность и загадочность. Язык сновидений рассматривается как язык знаков, который кодирует связанную с героями реальность в символах общечеловеческого (универсального) и культурного значения, наполняя художественное повествование символическими образами, раскрывающими таинственные стороны человеческого бытия. В статье раскрываются также архетипические основания сновидений, в частности, проявления архетипа духа в образах царя и настоятеля.},
 type={Հոդված},
 title={Երազների համազգային և ներանձնային բովանդակությունը Գուրգեն Մահարու «Այրվող Այգեստաններ» վեպում},
 keywords={Գրականագիտություն},
}