@misc{Մակարյան_Ալբերտ_Հրաշքի,
 author={Մակարյան, Ալբերտ and Սողոյան, Աստղիկ},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 abstract={Հակոբ Պարոնյանը «Թատրոն. բարեկամ մանկանց» մանկական հանդեսում մերժում է երեխաներին խաբող կախարդանքը, փորձում նրանց հրամցնել հնարավոր ստեղծագործություններ: Այլ է, սակայն, պարոնյանական մոտեցումը աստվածաշնչյան պատմությունների նկատմամբ: Եթե կախարդանքի դեպքում վերջինս գնում է հրաշապատում հեքիաթի ժխտման ճանապարհով, ապա այս պարագայում նրա ընտրած ու-ղին հաստատումն է: Ավելին` հրաշապատում ստեղծագործության պարոնյանական այս ճյուղը «Թատրոն. բարեկամ մանկանց»-ում արտահայտվում է որպես իսկություն, հեղինակը միտում չունի հրաշքը քողազերծելու. այն ընթերցող մանուկներին մատուցվում է որպես եղելություն: Աստվածաշնչյան պատումները սոսկ չեն վերաշարադրվում, այլ երեխաներին են մատուցվում նոր լույսի ներքո ու նորովի մոտեցումնե-րով՝ կա՛մ միահյուսվելով այլ ստեղծագործություններին, կա՛մ հանդես գալով նոր ժանրաձևի կաղապարում: В детском журнале “Театр, друг детей” Акоп Паронян отрицает колдовство, обманывающее детей, и пытается представить им возможные в действительности истории. Иным был, однако, пароняновский подход к библейским сказаниям. Если в случае с колдовством, он следует по пути отрицания жанра волшебной сказки, то во втором случае избранный им путь – это ее утверждение. Более того, эта пароняновская ветвь волшебного произведения в журнале “Театр, друг детей” проявляется как реальная история, автор не преследует цели приоткрыть завесу над чудом: оно преподносится маленьким читателям как быль. Библейские сказания не просто пересказываются, а преподносятся детям в новом свете и с новыми подходами – или в переплетании с другими произведениями, или в новых жанровидовых формах. In his periodical “Theatre: Friend to Children” Hakob Paronyan denies the magic that deceives the children and tries to present probable works. But Paronyan‟s attitude towards biblical stories is quite different. If in case of magic he chooses the way of rejection in miracle fairy tales then in this case his method is affirmation. Moreover this branch of “Theatre: Friend to Children”, i.e., miracle works by Paronyan reflects reality: the author has no intention to unveil the miracle: it is presented to the reading children as reality. The biblical narrations are not merely reproduced but are presented to children under new light, with new attitudes by being either intertwined with other works or produced in the new genre sampler.},
 title={Հրաշքի մոտիվը աստվածաշնչյան պատումների համապատկերում («Թատրոն. բարեկամ մանկանց»)},
 type={Հոդված},
 keywords={Գրականագիտություն},
}