@misc{Դեմիրճյան_Արմենուհի_Մեսրոպ,
 author={Դեմիրճյան, Արմենուհի},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 abstract={Սույն աշխատությամբ գրերի գյուտի դիտարկումը բխում է անցյալի օրինակով նոր վերելք նախանշելու անհրաժեշտությունից: Մաշտոցի գործունեությունը քննվում է նրան սատարող Վռամշապուհ արքայի (այսուհետ՝ Վաղարշ Գ) (3) (8), և կաթողիկոս Սահակ Պարթևի համագործակցության լույսի տակ, քանի որ արքունիք-եկեղեցի միացյալ ուժերով հայ ազգն ունեցավ իր այբուբենն ու թվային աղյուսակը և անգամ պետականության կորստից հետո դարեր շարունակ ստեղծեց իր մեծ ու հզոր մշակույթը: Աշխատանքի նպատակն է ցույց տալ ճգնաժամային պահերին երկրի առջև ծառացող մարտահրավերների նմանությունը և հանուն համազգային շահի ներդաշնակ գործելու կարևորությունը: Դրա համար գրական աղբյուրներով ներկայացվել է V դարում տիրող եզրային` ազգին ուծացման տանող իրավիճակը, որին դեմ կանգնեց Վաղարշ Գ-ն: Նա, հակառակ իր ռազմատենչ եղբոր՝ Խոսրով Գ-ի, ցույց տվեց, թե հանդուրժում է 387թ. երկրի կիսումը, բայց մերժեց օտար կրթությունը`հայոց դպրոցի կայացումը սկսելով այբուբենից: Դրա համար նա Մաշտոցին աշակերտների խմբով ուղարկեց արտասահման, 9 տարի (396-405թթ.) հոգաց նրանց ծախսերը, իսկ հետո լուծեց եկեղեցի-դպրոց-գրադարան բացելու բազմաճյուղ խնդիրները՝ պահպանելով խաղաղությունը ամբողջ տարածաշրջանում: Վաղարշ Գ-ի օրոք Մաշտոցն իրականացրեց գիտական և կազմակերպական իր փայլուն ծրագրերը, արքայի մահից հետո նորից դուրս եկավ միջազգային ասպարեզ, հանդիպեց Թեոդոս Բ կայսերը, վերացրեց Արևմտյան Հայաստանում դպրոցներ բացելու արգելքը, միավորեց երկրի հոգևոր կյանքը, իսկ վրացիների և աղվանների համար այբուբեններ ստեղծելով՝ լուծեց նաև նրանց լինելիության հարցը։ Рассмотрение изобретения письменности в данной работе связано с необходимостью наметить новый общественный подъем на примере прошлого. Разносторонняя деятельность Маштоца рассматривается в свете сотрудничества царя Врамшапуха (далее Вагарш III) и католикоса Саака Партева, которые всегда оказывали ему поддержку, ибо объединенными силами двора и церкви армянский народ получил свой алфавит и числовую таблицу, и даже после потери государственности создал свою великую мощную культуру. Цель работы – показать схожесть задач, стоящих перед страной в период кризиса, и важность слаженной работы в национальных интересах. Согласно литературным источникам, в V в. н. э. сложилось критическое положение для армян, ведущее к ассимиляции, с чем царь Вагарш III начал борьбу, показав свою политическую дальновидность. В отличие от своего воинственного брата Хосрова IV, он в 387 году проявил терпимость к разделу страны, но запретил иноземное образование. Часть доходов государства он использовал под создание армянской школы, и, начав с алфавита, он послал Маштоца со своими студентами в 9-летнюю (396-405 гг.) научную экспедицию за границу, покрывая все расходы. После этого, вплоть до своей смерти (414 г.), Вагарш III решал многоплановые задачи оп открытию библиотеки, церквей и школ, сохраняя мир во всем регионе. Благодаря таким условиям Маштоц смог проявить свои блестящие научные и организаторские способности. Даже после смерти Вагарша III, снова выйдя на международную арену, Маштоц с разрешения византийского императора Теодоса II открыл школы и объединил духовную жизнь страны, а создав алфавиты для грузин и агванцев, решил вопрос и их существования. In this work, the invention of writing is examined from the need to strive for a new rise by the example of the past. Mashtots' activities are examined in the light of the cooperation of king Vramshapuh (hereafter Vagharsh III) and the Catholicos Sahak Partev, who always supported him, as with the combined forces of the court and the church, the Armenian nation had its own alphabet and number table, and even after the loss of the statehood it created its great and powerful culture for centuries. The purpose of the work is to show the similarity of the challanges facing the country in times of crisis and the importance of being together for the national benefit. For this, literary sources presented the extreme situation leading to assimilation of the nation in the 5th century, which was opposed by Vagharsh III with his visionary policy. He, unlike his warlike brother, Khosrov D, showed that he was tolerand with the sharing the country, in 387, but said no to foreign education. He used state revenues to establish the Armenian school, starting with the alphabet, for which he sent Mashtots with his students abroad, covering their expenses for 9 years (396-405). After that, until his death (414), Vagharsh III solved the various problems of opening a library, a church and schools keeping the peace in the entire region. Thanks to him, Mashtots showed his scientific and organizational brilliant abilities. Even after the death of Vagharsh III, again entering the international arena, Mashtots opened schools with the permition of Byuzantium emperor Teodos B and united the spiritual life of the country, and by creating alphabets for Georgians and Aghvans, he solved the question of their existence.},
 title={Մեսրոպ Մաշտոցի դարակազմիկ գյուտը՝ ազգափրկության ուղենիշ},
 type={Հոդված},
 keywords={Լեզվաբանություն},
}