@misc{Avetisyan_Samvel_Development,
 author={Avetisyan, Samvel},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՊՏՀ «Տնտեսագետ» հրատ․},
 abstract={In the context of equal development of rural areas and social progress in villages, ensuring employment for the rural population is of particular importance. Agricultural production, depending on climatic conditions, direction of production and other factors, has a certain seasonality throughout the year and does not provide stable employment. The already relatively low-paid work in agriculture does not provide high income for rural residents in conditions of underemployment. Mainly for this reason, the level of rural poverty is increasing, the outflow of population from the village and the aging of the village are increasing. These factors influence the incomplete use of agroforestry potential and the efficiency of agricultural production. Therefore, the development of non-agricultural employment is an important issue in regulating employment in rural areas. This problem is being solved through the development of the service sector in rural areas and the creation of small industrial enterprises, especially for the processing of agricultural raw materials. In recent years, agro - and ecotourism, the production of canned food and dried fruits, as well as juices and wines, have been rapidly developing in Armenia. At the same time, especially in suburban settlements, non-agricultural employment of the population develops according to the principle of fluctuating migration. This paper assesses the opportunities of rural areas of Armenia, studies international experience, and proposes practical and effective areas for nonagricultural employment. We believe that non-farm employment is the most effective means of rural development. Գյուղական տարածքների հավասարաչափ զարգացման և գյուղի սոցիալական զարգացման առումով առանձնահատուկ նշանակություն ունի գյուղական բնակչության զբաղվածության ապահովումը ։ Գյուղատնտեսական արտադրությունը կախված բնակլիմայական պայմաններից, արտադրական ուղղությունից և այլ գործոններից, տարվա ընթացքում ունի որոշակի սեզոնայնություն և չի ապահովում կայուն զբաղվածություն։ Գյուղատնտեսության ոլորտում առանց այն էլ համեմատաբար ցածր վարձատրվող աշխատանքը, ոչ լրիվ զբաղվածության պայմաններում գյուղաբնակներին չի ապահովում բարձր եկամուտ։ Հիմնականում այդ պատճառով մեծանում է գյուղական աղքատության մակարդակը, ակտիվանում է գյուղից բնակչության արտահոսքը և գյուղի ծերացումը։ Այս գործոնները ազդում են ագրոպորենային ներուժի ոչ լիարժեք օգտագործման և գյուղատնտեսական արտադրության արդյունավետության վրա։ Ուստի գյուղական տարածքներում բնակչության զբաղվածության կարգավորման համար կարևոր խնդիր է ոչ գյուղատնտեսական զբաղվածության զարգացումը։ Այս խնդիրը լուծվում է գյուղական համայնքում ծառայությունների զարգացման, արդյունաբերական փոքր ձեռնարկու-թյունների ստեղծման, հատկապես գյուղատնտեսական հումքի վերամշակման գործունեության միջոցով։ Վերջին տարիներին Հայաստանում բուռն զարգացում է ստանում ագրո և էկոտուրիզմը, պահածոների և չոր մրգերի, ինչպես նաև հյութերի և գինիների արտադրությունը։ Դրա հետ մեկտեղ, հատկապես քաղաքամերձ բնակավայրերում ճոճանակային միգրացիայի սկզբունքով զարգանում է բնակչության ոչ գյուղատնտեսական զբաղվածությունը։ Այս հոդվածում, գնահատելով Հայաստանի գյուղական շրջանների հնարավորությունները և ուսումնասիրելով միջազգային փորձը, առաջարկվում են ոչ գյուղատնտեսական զբաղվածության առավել գործնական և արդյունավետ ուղղությունները։ Կարծում ենք, որ ոչ գյուղատնտեսական զբաղվածությունը ամենաարդյունավետ միջոցն է գյուղի և գյուղական տարածքների զարգացման համար։ В условиях равноправного развития сельской местности и социального развития села обеспечение занятости сельского населения имеет особое значение. Сельскохозяйственное производство в зависимости от климатических условий, направления производства и других факторов имеет определенную сезонность в течение года и не обеспечивает стабильной занятости. И без того сравнительно низкооплачиваемая работа в сфере сельского хозяйства не обеспечивает высокого дохода сельским жителям в условиях неполной занятости. Главным образом по этой причине повышается уровень сельской бедности, усиливается отток населения из села и старение села. Эти факторы влияют на неполное использование агролесомелиоративного потенциала и эффективность сельскохозяйственного производства. Поэтому развитие несельскохозяйственной занятости является важным вопросом регулирования занятости населения в сельской местности. Эта проблема решается за счет развития сферы услуг в сельской местности, создания малых промышленных предприятий, особенно по переработке сельскохозяйственного сырья. В последние годы в Армении бурно развивается агро- и экотуризм, производство консервов и сухофруктов, а также соков и вин. Вместе с тем, особенно в пригородных поселениях, несельскохозяйственная занятость населения развивается по принципу колеблющейся миграции. В данной статье, оценивая возможности сельских территорий Армении и изучая международный опыт, предлагаются наиболее практичные и эффективные направления несельскохозяйственной занятости. Мы считаем, что несельскохозяйственная занятость является наиболее эффективным средством развития села и сельской местности.},
 title={Development of Non-Agricultural Employment as an Important Factor in the Development of Villages and Rural Settlements in Armenia},
 type={Հոդված},
 keywords={Social policy},
}