@misc{Շաշիկյան_Գրիգոր_Ժամանակի,
 author={Շաշիկյան, Գրիգոր},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 abstract={Պատումը կարող է ընդգրկել տվյալ պահի («ներկայի») համեմատ ինչպես նախկինում տեղի ունեցած դեպքեր, այնպես էլ առաջ ընկնել և պատկերել դեպքեր, որոնք կատարվելիք իրադարձությունների արժեք ունեն: Այս հանգամանքը հաշվի առնելով՝ առանձնացվում է անախրոնիաների երկու հիմնական տեսակ` անալեպսիս և պրոլեպսիս: Հրանտ Մաթևոսյանի «Մեծամոր» էսսեն ժամանակային հերթականության տեսանկյունից բազմաբարդ ստեղծագործություն է, որը զարգանում է գլխավորապես ժամանակային երկու չափումներում՝ ներկայում ու անցյալում, և զիգզագաձև անախրոնիայի օրինակ է: Ներկայից անցյալ ու հակառակը անվերջանալի անցումը ձևավորում է էսսեի բուն ասելիքն ու գաղափարը: Рассказ может содержать события, предшествующие моменту повествования (настоящее время), или же уходить вперед и изображать события, равноценные происходящим. В связи с этим выделяют два основных вида анахроний: аналепсис и пролепсис. С точки зрения хронологической последовательности эссе Гранта Матевосяна “Мецамор” является сложным произведением, в котором развиваются две временные линии- настоящее и прошедшее. Это пример зигзагообразной анахронии. Бесконечные прыжки из прошлого в настоящее и обратно формируют саму суть и идею эссе. The story may include events which in regard with the given moment (present) may be perceived as past or it may out pace and describe incidents which have the value of events yet to happen. Taking this into account, two types of anachrony may be differentiated; analepsis and prolepsis. In regard with its temporal sequence “Metsamor” essay by Hrant Matevosyan is rather complicated work that develops mainly in two time measurements, namely present and past. It is also an example of zigzag anachrony. Endless transitions from present to past and vice versa form the message and concept of the essay.},
 title={Ժամանակի պատկերումը Հրանտ Մաթևոսյանի «Մեծամոր» էսսեում},
 type={Հոդված},
 keywords={Գրականագիտություն},
}