@misc{Ավանեսյան_Նարինե_Հոգևոր,
 author={Ավանեսյան, Նարինե},
 address={Ստեփանակերտ},
 howpublished={online},
 abstract={1920-1930-ական թթ. սփյուռքահայ գրական կյանքում ծայր առած, գեղարվեստական հստակ տարածք հաստատագրած կարոտի գրականության ուղղվածությունն իր բնորոշ առանձնա-հատկություններով խորհրդահայ արձակում զարգացման նոր որակի հասավ Մ. Գալշոյանի արձակում: Գալշոյանի ստեղծագործության առաջնային դերը արևմտահայության կենսագոյության գեղարվեստականացումը, տունդարձի ճանապարհի մտասևեռումը, հայրենիքի ոգեղեն գոյի գաղափարական շեշտադրումն է: Անհատի ճակատագիրը, գեղարվեստական նյութի կոնկրետությունից վերանալով, իմաստավորվում է որպես ժողովրդի պատմության տիպականացում, ժողովրդի դիմագծի ընդհանրացում: Тоска как концепт в литературе, основавшаяся и укрепившаяся в 1920-1930гг. в литературной жизни армянской диаспоры, вышла на новый уровень в советско-армянской прозе, в частности, произведениях Мушега Галшояна. Первостепенная роль в творчестве Галшояна принадлежит художественной реализации жизни западных армян, отражению пути домой, идеологическому акценту на духовной родине. Судьба индивида, исчезнувшая из специфики художественного материала, задумана как типизация истории народа, обобщение его образа. Having emerged in 1920-1930s in the life of the Armenian diaspora, longing as a literary concept reached a new level in Soviet Armenian prose, in particular, in Mushegh Galshoyan’s works. The primary role in the author’s prose belongs to the artistic representation of the lives of Western Armenians, the reflection of return home, and the ideological emphasis on the spiritual Motherland. The destiny of an individual that had disappeared from literary material is realized through typification of the history of the nation and generalization of its image.},
 title={Հոգևոր երկփեղկվածության հիմնախնդիրը կամ դարձի ճանապարհի հետքերը Մուշեղ Գալշոյանի վիպաշխարհում},
 type={Հոդված},
 keywords={Գրականագիտություն},
}