@misc{Բալայան_Զինաիդա_Սիլլոգիզմի,
 author={Բալայան, Զինաիդա},
 address={Ստեփանակերտ},
 howpublished={online},
 abstract={Հայացքը սևեռելով հայ ժողովրդի պատմության բարդ ու հակասական ժամանակաշրջաններից մեկի` XVII դարի առաջին տասնամյակներում տեղի ունեցած պատմական ծանր իրադարձությունների նկարագրին, մասնավորապես շահաբասյան առաջին արշավանքներից (1604 թ. սկսած) առաջացած քաղաքական ծայրահեղ ծանր իրավիճակին, այդ ամենի կիզակետում գտնվող հայ ժողովրդի գլխին իջեցված ահավոր հարվածից` մեծ սուրգունից` գաղթից և դևշիրմեից` մանկաժողովներից առաջացած սարսափին, Մուրացանը ելնելով ազգային գաղափարաբանության յուր ընկալումներից, իր երրորդ պատմական երկի` «Անդրաես Երեց»-ի առանցք է դարձնում էթնիկական տրվածքի փիլիսոփայական ընդհանրացումը` այս անգամ մասնավորի զոհաբերումը հավատի հաղթանակին վերապահելով: Եռյակի (Ռուզան, Գևորգ Մարզպետունի, Անդրաես Երեց) կերպավորումների բարոյահոգեբանական այս միասնությունն է հատկանշում Մուրացանի ընկալած պատմության փիլիսոփայությունը` գեղարվեստի առանցքներում, իր ներկայացրած դասերով նորովի ընթերցվելով արդի ժամանակաշրջանի հայ պատմավիպասանների կողմից` միաժամանակ պահպանելով ավանդույթի ուժը: Коснувшись одного из самых сложных и противоречивых периодов истории армянского народа - тяжелых исторических событий первых десятилетий XVII века, в частности, крайне тяжелой политической ситуации, возникшей от первых нашествий шаха Абасса (начиная с 1604г.) и ужаса великого изгнания, переселения, девширме – страшных испытаний, выпавших на долю находящегося в центре этих событий армянского народа, Мурацан, исходя из своих представлений о национальной идеологии, в своем третьем историческом произведении «Андреас Ерец» акцентирует внимание на философском обобщение этничности, на этот раз прибегая к идее самопожертвования во имя спасения веры. Нравственно-психологическое единство трех персонажей (Рузан, Геворг Марзпетуни, Андреас Ерец) характеризует лежащую в основе творчества Мурацана философию истории, преподнесенные уроки которой современные армянские авторы исторических романов осмысливают по-новому, в то же время сохраняя силу традиции. The article describes one of the one of the difficult and controversial periods in the history of the Armenian people - the difficult historical events that took place in the first decades of the XVII century, in particular, from the first Shahabas invasions (1604) to the extremely difficult political situation that arose, at the center of all this is the Armenian people, who are receiving a terrible blow from the great exile, from resettlement, from the grave, to the horror and selection of children. Muratsan, based on his ideas about national ideology, makes the main thing in his third historical work "Andreas Yerets" an ethnical theme, this time reserving the sacrifice of the private for the victory of faith. This moral-psychological unity of the three characters (Ruzan, Georg Marzpetuni, Yerets Andreas) characterizes the philosophy of honor of Muratsan, the art re-read in the lessons is based on a new reading of the prayers of modern Armenian historians, at the same time, the strength of tradition is remained.},
 type={Հոդված},
 title={Սիլլոգիզմի փիլիսոփայական, պատմահոգեբանական պարադիգմաները և Մուրացանի գեղարվեստը. «Անդրեաս Երեց»},
 keywords={Հայ գրականություն},
}