@misc{Համբարձումյան_Նաիրա_Հիշողության,
 author={Համբարձումյան, Նաիրա},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ԱԵԳՄՄ հրատ.},
 publisher={«ԱՐՑԱԽ» հրատ.},
 abstract={Կարելի է ասել, որ Ադրբեջանական քարոզչամեքենան հակահայկականության մասով մշտապես կատարելագործման ուղի է անցնում: 2020 թվականին Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած պատերազմից հետո այն աչքի է ընկնում ռազմավարական հաղորդակցության ավելի կոպիտ գործիքների կիրառմամբ՝ այդ թվում շեշտը դնելով հոգեբանական ներազդման միջոցներից հիշողության քաղաքականության վրա։ Այս հասկացությունը ներկայացնելիս ուշագրավ է հատկապես այն, որ հարկավոր է դրա համատեքստում դիտարկել տեղեկույթը, որը օգտագործվում է հիշողություն դառնալու համար, և հիշողությունը, որը օգտագործվում է որպես տեղեկութային զենք: Վերջինիս «թիրախը» սոցիալական խմբերի գիտակցական դաշտն է, և այս պարագայում այն օգտագործվում է ըստ ռազմաքաղաքական վերնախավի հետաքրքրությունների։ Ասվածի վառ ապացույցն են դիտարկված փաստական նյութերը, որոնց համապարփակ ուսումնասիրությունը կվկայի այն, որ 2020 թվականին Լեռնային Ղարաբաղում տարած հաղթանակը Ադրբեջանը փորձում է ամրապնդել մենթալ պատերազմում հաղթանակի հավակնություններով՝ գործի դնելով ներազդման բազմազան միջոցներ, այդ թվում՝ հիշողության քաղաքականությունը: Միևնույն ժամանակ՝ օգտագործվում են ժամանակակից տեղեկատվական տեխնոլոգիաների տարածվածությունն ու հնարավորությունները՝ աննախադեպ մեծացնելով լրատվամիջոցների ազդեցությունն անհատի և հասարակության վրա, ինչը զանգվածային գիտակցությունը միֆականացման թիրախ դարձնելու նպատակ ունի։ Իբրև հետազոտական մեթոդ ընտրվել է հետպատերազմական շրջանում Ադրբեջանի քաղաքական պատվերի արգասիք հանդիսացող՝ վավերագրական ֆիլմերում օգտագործված մեթոդների և գործիքների քննությունը, դրանց շուրջ սոցիալական հարթակներում արձագանքների ուսումնասիրությունը: Որպես արդյունք՝ հնարավոր է դարձել առանձնացնել նյութեր, որոնք վկայում են, որ իր քաղաքական նպատակներին հասնելու համար այդ երկրի ռազմաքաղաքական ընտրախավը գործի է դնում բոլոր հնարավորությունները՝ մինչև անգամ ներգրավելով միջազգային մեդիաոլորտի ազդեցիկ ներկայացուցիչների։ Մեր ուսումնասիրությունը նպատակ ունի ընդգծելու տեղեկատվական հարթակում օր առաջ Հայաստանի՝ տեղեկատվական գերակայության ապահովման անհրաժեշտությունը և այն ռիսկերը, որոնք կարող են առաջ գալ Ղարաբաղյան հակամարտության շուրջ հետագա քաղաքական զարգացումների տեսակետից։ In terms of anti-Armenianism, the Azerbaijani propaganda machine can be said to be constantly improving. After the war in Nagorno-Karabakh in 2020, it is distinguished by the use of even more crude tools of strategic communication, including an emphasis on the politics of memory from the means of psychological influence. In introducing this concept, it is particularly noteworthy that it is necessary to consider in its context information that is used to become memory, and memory that is used as an informational weapon. The target of the latter is the conscious field of social groups, and in this case it is used according to the interests of the military-political elite. A vivid proof of this is the observed factual materials, the comprehensive study of which will prove that Azerbaijan is trying to strengthen the victory in Nagorno- Karabakh in 2020 with the pretensions of victory in the mental war, using various means of influence, including the politics of memory. At the same time, the prevalence and possibilities of modern information technologies are used, unprecedentedly increasing the influence of media on the individual and society, which aims to make the mass consciousness a target for mythification. As a research method, the examination of the ways and tools used in documentary films, which are the result of the political order of Azerbaijan in the post-war period, and the study of reactions on social platforms around them were chosen. As a result, it became possible to single out materials that prove that in order to achieve its political goals, the military-political electorate of that country uses all possibilities, even involving influential representatives of the international media sphere. Our study aims to highlight the need to ensure Armenia's informational supremacy on the information platform, and the risks that may arise from the point of view of further political developments surrounding the Karabakh conflict. В деле антиармянской политики можно отметить что азербайджанская пропагандистская машина постоянно проходит пути совершенствования. После войны в Нагорном Карабахе в 2020 году она отличается применением еще более грубых инструментов стратегической коммуникации, в том числе, с акцентом из средств психологического воздействия на политику памяти. При представлении этого понятия особенно примечательно то, что в ее контексте необходимо рассматривать информацию, которая используется для того, чтобы превратить ее в память, и память, которая используется как информационное оружие. «Мишенью» последнего является сознательное поле социальных групп, и в данном случае оно используется в соответствии с интересами военно-политической элиты. Ярким доказательством сказанного являются рассмотренные фактические материалы, всеобъемлющее изучение которых т свидетельствовуют о том, что Азербайджан пытается закрепить победу в Нагорном Карабахе в 2020 году претензиями на победу в ментальной войне, применяя различные средства воздействия, в том числе, политику памяти. В то же время используются распространенность и возможности современных информационных технологий, беспрецедентно увеличивая влияние средств массовой информации на личность и общество, что имеет цель сделать массовое сознание мишенью мифизации. В качестве исследовательского метода нами было выбрано исследование методов и инструментов, использованных в документальных фильмах, являющихся результатом политического заказа Азербайджана в послевоенный период, изучение реакции на них на социальных платформах. В качестве результата стало возможным выделить материалы, свидетельствующие о том, что для достижения своих политических целей военно-политическая элита этой страны задействует все возможности, вплоть до привлечения влиятельных представителей международной медиа сферы. Цель нашего исследования — подчеркнуть необходимость опережения и обеспечения информационного превосходства Армении на информационной площадке и те риски, которые могут возникнуть с точки зрения дальнейших политических развитий вокруг Карабахского конфликта.},
 title={Հիշողության քաղաքականությունը Ադրբեջանի էթնոքաղաքական կամարտահայտության գործիք և դրա քարոզչական դրսևորումները վավերագրական կինոյում},
 type={Հոդված},
 keywords={Լրագրություն},
}