@misc{Հովհաննիսյան_Հայկանուշ_Սահակ,
 author={Հովհաննիսյան, Հայկանուշ},
 howpublished={online},
 abstract={Ներկայացվում է 5-րդ դարի առաջին կեսի մեծ հոգևոր գործիչ, կաթողիկոս Սահակ Պարթևի այն գերմարդկային հատկանիշը, որը հազարամյակների մեջ շատ քչերին է վիճակվել ստանալ բնությունից որպես պարգև և անակնկալ հայտնություն: Խոսքը նրա մարգարեությունների մասին է, որն ընդգրկում է սկսած իր ապրած ժամանակաշրջանից և հարյուրամյակների, նույնիսկ հազարամյակների միջով ձգվում-հասնում է մինչև մեր ապրած ժամանակները: Այդ մարգարեությունները տեղի են ունեցել տեսիլների ձևով Վաղարշապատի եկեղեցում նրա աղոթքի պահին: Եվ եթե հետևելու լինենք ու զուգահեռ անցկացնենք այդ տեսիլների մեկնաբանությունների և դարերի ընթացքում կատարված աշխարհաքաղաքական անցքերի միջև, կտեսնենք, որ բոլոր մարգարեությունները իրականացել են: Как обращались с визионерскими материалами в прошлом? Они принимали «волю Божию» как абсолютную истину или замалчивали ее, как в случае с Ананией Ширакаци. А в советское время, в эпоху атеизма, подобные писания считались чудесами, беспочвенными, плодом легкомысленной мысли и воображения и игнорировались без глубокого изучения. Вот почему видению Саака Партева уделялось недостаточное, если не игнорировалось, внимание, и ни один литературный критик или историк не обратился к нему должным образом. Если что-то упущено, то что еще? How have visionary materials been handled in the past? They accepted "the will of God" as absolute truth or suppressed it as in the case of Ananias Shirakatsi. And in Soviet times, in the era of atheism, such writings were considered to be miracles, groundless, the result of frivolous thought and imagination and were ignored without deep study. That's why Sahak Parthev's vision has been given insufficient, if not ignored, attention, and no literary critic or historian has addressed it properly.},
 type={Հոդված},
 title={Սահակ Պարթև՝ մեծագույն տեսանողներից մեկը},
 keywords={Պատմություն},
}