@misc{Գրիգորյան_Սյուզաննա_Խճանկարը,
 author={Գրիգորյան, Սյուզաննա},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.},
 language={hy},
 abstract={XIX դարավերջին – XX դարասկզբին ասպարեզ իջած նկարիչ Եղիշե Թադևոսյանը (1870-1936) ստեղծագործական գործընթացում փորձարար էր: Նկարիչը մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել գեղարվեստական արտահայտչամիջոցների, տեխնիկական կատարման և տեխնոլոգիական խնդիրների հանդեպ: Նրա այդ փնտրտուքներն արտահայտվել են նաև հաստոցային խճանկարչական աշխատանքներում: 1907 թվականին ստեղծված ինքնադիմանկարը, նույն թվականին կատարած՝ իր ուսուցիչ Վասիլի Պոլենովի դիմանկարը, 1908 թվականին եկեղեցու դռան ճակատի համար պատրաստած «Փրկչի գլուխը» հայ արվեստում խճանկարչության ինքնատիպ նմուշներից են: Вступивший на арену армянского изобразительного искусства в конце 19-го – начале 20-го века Егише Тадевосян (1870-1936) заявил о себе как о художнике-экспериментаторе. Его интересовали проблемы художественного самовыражения, технического и технологического воплощения. Искания живописца распространились и на искусство мозаики. «Автопортрет» и «Портрет Василия Поленова», его учителя, выполненные им в 1907 году, образ Спасителя для церковной двери, выполненный в 1908 году, являются примерами армянского станкового мозаичного искусства. Yeghishe Tadevosyan (1870-1936), who entered the fine art arena at the end of the 19th and the beginning of the 20th century, presented himself as an artist-experimenter. He showed great interest in the problems of artistic selfexpression, technical and technological execution. The painter’s quest encompassed the art of mosaic, too. His “Self-Portrait”, the “Portrait of Vasily Polenov”, his teacher, both created in 1907, and the image of the Savior, made for a church entry door in 1908, are examples of Armenian easel mosaic art.},
 title={Խճանկարը Եղիշե Թադևոսյանի արվեստում},
 type={Հոդված},
 keywords={Արվեստագիտություն},
}