@misc{Majid_Karimi_The,
 author={Majid Karimi},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.},
 abstract={Արաքսից հյուսիս սփռված հայկական հինավուրց երկիր Նախիջևանը պարսկական ներկայության հին ու ծանր պատմություն ունի։ XVII դ. ֆրանսիացի ճանապարհորդ Ժան Շարդենը անմիջականորեն նկարագրել է այդ կապերն ու ներկայությունը։ Պարսկական Սեֆյան հարստության օրոք բազմաթիվ ճանապարհորդներ ուշագրավ տեղեկություններ են թողել կայսրության քաղաքների մասին։ Հատկապես Ժան Շարդենը իր աշխատության մեջ քանիցս հիշատակում հայ ժողովրդի մշակութային ու քաղաքական կյանքը, ճարտարապետական հուշարձաններն ու ավանդույթները, Հայաստանի և հատկապես Նախիջևանի իրողությունները։ 1673 թ. մարտ-ապրիլ ամիսներին մնալով Երևանում և Նախիջևանում, Շարդենը վերհանել է տարածքի վարչական սահմանները, անդրադարձել նրանում մեծապես գերակշռող հայ բնակչության պատմությունը։ Նա հայտնում է, որ Նախիջևանի խանությունը եղել է Երևանյան բեկլարբեկության բաղադրիչը, իսկ վերջինս Սեֆյան պետության մի մասն էր։ Նա նշում է նաև, որ Իրանի կայազորները, նրանց տնեցիներն ու որոշակի թվով առևտրականները պարսկախոս էին, և որ այստեղ գոյություն չի ունեցել թրքախոս բնակչություն։ Французский путешественник XVII века Жан Шарден совершил путешествие в древний армянский край Нахиджеван, расположенный к северу от Аракса. Многие путешественники оставили исторические свидетельства о городах империи в период господства персидской сефевидской династии, однако именно Жан Шарден подробно рассказывает об армянских населенных пунктах и народных обычаях. Будучи французом, он приводит ценные сведения о культурной и политической жизни армянского народа, об исторических и архитектурных памятниках и традициях страны в целом и Нахиджевана, в частности. Находясь в Ереване с 7 марта по 8 апреля 1673 г. и в Нахиджеване – с 11 по 13 апреля, Шарден описывает административные границы второго района и древние корни значительно преобладавшего в нем армянского населения. По свидетельствам Ж. Шардена, Нахичеванское ханство входило в Ереванское бекларбекство, являвшееся частью Сефевидской Персидской империи. Особую важность представляет тот факт, что согласно Шардену, помимо солдат иранских гарнизонов, их домочадцев и определенного числа торговцев, говоривших по-персидски, здесь не было тюркоязычного населения.},
 title={The Armenian Nakhijevan Of The XVII Century Evidenced By Jean Chardin},
 type={Հոդված},
 keywords={History},
}