@misc{Apresyan_Anush_Grigor,
 author={Apresyan, Anush},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատ.},
 abstract={Մատեան ողբերգութեան» երկի թարգմանություններից ակնհայտ է, որ Գրիգոր Նարեկացու երկը՝ հայ և համաշխարհային գրականության ամե- նաարժեքավոր ստեղծագործություններից մեկը, թարգմանիչները ներկայացրել են որպես միստիկականության և բանաստեղծականության գլուխգործոց: Բանաստեղծ և հոգևոր թարգմանիչները տարբեր տեսանկյուններից են լրացրել ու հարստացրել թարգմանությունները: Աշխարհական թարգմանիչները բանաստեղծ Գրիգոր Նարեկացու ստեղծագործության գեղագիտական կողմն են արտահայտել փոխանցելով նրա բանաստեղծական խոսքի հարստությունը, ինքնահնար դարձվածները, բառերի հաճախ նուրբ ու բագմիմաստ կիրառությունները: Հոգևոր թարգմանիչները հոգևորական Նարեկացու երկի աստվածաբանական բովանդակության խորքն են ներկայացրել սուրբգրային հարասությունների մեկնությամբ, արտահայտությունների' կրոնական, խորհրդանշական իմաստների ծավալմամբ: Այդուհանդերձ, երկու դեպքում էլ թարգմանությունները հաջողվել են, քանի որ թարգմանիչները ձեռնամուխ են եղել թարգմանական բարդ ու դժվարին աշխատանքին' հավատարիմ մնալով Նարեկացու տողին' գիրը' մարմնիս, և խոսքը' հոգուս տեղ։ «Книга скорбных песнопений» Григора Нарекаци - одно из ценнейших произведений армянской и мировой литературы - была представлена переводчиками как мистический и поэтический шедевр. В процессе работы поэты-переводчики и переводчики-богословы дополняли и обогащали свои переводы. Поэты-переводчики передавали эстетическую сторону творчества поэта, богатство его поэтической речи, тонкость и многозначность использованной лексики. Переводчики-богословы пытались воспроизвести богословскую глубину духовного содержания произведения Нарекаци, по-своему толкуя его библейские образы, отражая в переводе авторскую символику и религиозные откровения. Важно отметить, что переводчикам гениального творения Нарекаци удалось сохранить верность оригиналу, поскольку «книга эта суть моя, и слово это суть душа моя» (Г. Нарекаци).},
 title={Grigor Narekatsi and the Translators},
 type={Հոդված},
 keywords={Philology},
}