@misc{Հովհաննիսյան_Հենրիկ_Դրամայի,
 author={Հովհաննիսյան, Հենրիկ},
 address={Երևան},
 howpublished={online},
 publisher={ՀՀ ԳԱԱ},
 abstract={Դրամայի և դրամատիկական գործողության քննությունը հանգեցնում է շախմատային խաղի ձևին։ Խաղի ընթացքում ստեղծվում են պայմանական նշանային ձևեր, որ հարաբերում են միմյանց և ամբողջական մտահղացմանը, և շախմատի տախտակն ընկալվում է որպես թատերաբեմի խորհրդանիշ։ Խաղի ընթացքում դրությունների հակընդդեմ վիճակը դառնում է դրամատիկորեն արտահայտիչ խաղարկուի և դիտողի երևակայության մեջ։ Դրաման տեղի է ունենում ոչ թե խաղատախտակին, այլ լուռ ու գլխահակ խաղակիցների միջև։ Սա, ըստ էության, դրամայի ներքին ձևն է և ձայնակցում է իրականությանը։ Մեկնաբանները հաճախ այն նմանեցնում են թատրոնին, մանավանդ երբ խաղը դուրս է բերվում թատերաբեմ։ Գեղարվեստական գրականության մեջ (Ստ. Ցվայգ, Վ. Նաբոկով) այս խաղի վարպետները ներկայանում են որպես ողբերգական դեմքեր։ При рассмотрении драматического действия прослеживается его воображаемая близость к шахматной игре. В процессе игры создаются своеобразные синтаксические формы как ситуации, находящиеся в различных соотношениях друг к другу и замыслу в целом. Шахматная доска воспринимается как символ театральной сцены. В процессе «состязания» формы становятся драматически выразительней, когда доходят до последней грани. Драма имеет место в молчании не на доске, а между двумя игроками. Игра перекликается с жизнью, и по существу она являет собой чистую форму. Шахматные комментаторы в своих рассуждениях часто подчёркивают близость шахмат к театру, а в художественной литературе (Ст. Цвейг, Вл. Набоков) мастера этой игры воспринимаются как трагические фигуры, вступившие в противоречие с повседневной жизнью. игроками. An imaginable link between a dramatic act and a game of chess can be observed. Some unique syntactic forms can be established in the process of the game, those being like situations which appear to be in most various correlations both between each other and the plot. The chessboard is seen as a symbol of the stage. On the verge of the contest the forms become more and more expressive. The drama occurs in the very silence of the two players. The game calls to life, and in its essence, it is the pure form. Chess analysts have many times referred to chess as being closely related to the theatre, while in literature the masters of the game of chess can be interpreted as tragic figures as opposed to everyday life (St. Zweig, V. Nabokov).},
 type={Հոդված},
 title={Դրամայի բնազանցական զուգահեռը},
 keywords={Մշակույթ, Արվեստագիտություն},
}